Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim''' – [[prawosławie|prawosławny]] klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. |
'''Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim''' – [[prawosławie|prawosławny]] klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. Obecnie nie istnieje. |
||
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]], po utworzonym w końcu XII w. [[monaster Narodzenia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze Narodzenia Matki Bożej]]<ref>D. Małaszewski, ''Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] {{cytuj książkę |autor = red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik| tytuł = Życie monastyczne w Rzeczypospolitej | wydawca = Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku | miejsce = Białystok | rok = 2001 | strony = 110| isbn = 8390292882}}</ref>. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na [[Wołyń|Wołyniu]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez [[Lew Halicki|Lwa Halickiego]] wielki książę litewski [[Wojsiełk]]<ref name="rożko">{{cytuj książkę |autor = Rożko W.| tytuł = Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni| wydawca = Wołynśka Obłasna Drukarnia| miejsce = Łuck | rok = 2009 | strony = 40-43| isbn = 9789663614120}}</ref>. |
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]], po utworzonym w końcu XII w. [[monaster Narodzenia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze Narodzenia Matki Bożej]]<ref>D. Małaszewski, ''Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] {{cytuj książkę |autor = red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik| tytuł = Życie monastyczne w Rzeczypospolitej | wydawca = Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku | miejsce = Białystok | rok = 2001 | strony = 110| isbn = 8390292882}}</ref>. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na [[Wołyń|Wołyniu]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez [[Lew Halicki|Lwa Halickiego]] wielki książę litewski [[Wojsiełk]]<ref name="rożko">{{cytuj książkę |autor = Rożko W.| tytuł = Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni| wydawca = Wołynśka Obłasna Drukarnia| miejsce = Łuck | rok = 2009 | strony = 40-43| isbn = 9789663614120}}</ref>. |
||
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli [[Sanguszkowie]]. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim [[Andrzej Aleksandrowicz Sanguszko|Andrzejem Sanguszką]], żoną jego brata Michała i jej synem [[Andrzej Michałowicz Sanguszko|Andrzejem]] z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 [[Fiodor Sanguszko]] przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy<ref name="rożko"/>. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym<ref name="rożko"/>. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru<ref name="rożko"/>. |
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli [[Sanguszkowie]]. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim [[Andrzej Aleksandrowicz Sanguszko|Andrzejem Sanguszką]], żoną jego brata Michała i jej synem [[Andrzej Michałowicz Sanguszko|Andrzejem]] z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 [[Fiodor Sanguszko]] przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy<ref name="rożko"/>. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym<ref name="rożko"/>. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru<ref name="rożko"/>. Pozostałości cerkwi w formie rotundy z około XIII wieku odkryto podczas planowych wykopalisk archeologicznych w 1955 roku<ref>{{Cytuj|autor=Yurii Dyba|tytuł=Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. - T. 1: Referaty. – S. 36–51.|data dostępu=2017-02-15|url=https://www.academia.edu/30996077/Dyba_J._Kaplica_na_wie%C5%BCy_w_Sto%C5%82piu_i_jej_wo%C5%82y%C5%84skie_analogie_Do_pie%C5%84kna_nadprzyrodzonego._Sesja_naukowa_na_temat_rozwoju_sztuki_sakralnej_od_X_do_XX_wieku_na_terenie_dawnych_diecezji_Che%C5%82mskich._Che%C5%82m_%D0%92._w._2003._-_T._1_Referaty._S._36_51|język=en}}</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
[[Kategoria:Obiekty sakralne we Włodzimierzu Wołyńskim]] |
[[Kategoria:Obiekty sakralne we Włodzimierzu Wołyńskim]] |
||
Wersja z 12:43, 15 lut 2017
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Klauzura |
nie |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Michała Archanioła |
| Data budowy |
przed 1268 |
| Data zamknięcia |
przed 1559 |
Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim – prawosławny klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. Obecnie nie istnieje.
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we Włodzimierzu Wołyńskim, po utworzonym w końcu XII w. monasterze Narodzenia Matki Bożej[1]. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na Wołyniu[2]. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez Lwa Halickiego wielki książę litewski Wojsiełk[3].
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli Sanguszkowie. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim Andrzejem Sanguszką, żoną jego brata Michała i jej synem Andrzejem z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 Fiodor Sanguszko przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy[3]. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym[3]. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru[3]. Pozostałości cerkwi w formie rotundy z około XIII wieku odkryto podczas planowych wykopalisk archeologicznych w 1955 roku[4].
- ↑ D. Małaszewski, Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik: Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 110. ISBN 83-902928-8-2.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ a b c d Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40-43. ISBN 978-966-361-412-0.
- ↑ Yurii Dyba, Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. - T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).