Wiesław Piechocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
polskie cudzysłowy |
→Bibliografia: Próba wpłynięcia na "powiązane strony" na mobile Znaczniki: Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego]] |
||
{{#related:Uniwersytet Warszawski}} |
|||
Wersja z 19:09, 24 kwi 2023
| {{{alt grafiki}}} | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 listopada 1947 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Narodowość |
polsko-austriacka |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Wiesław Leonard Piechocki (ur. 6 listopada 1947 w Pyskowicach na Górnym Śląsku) – polsko-austriacki dziennikarz, nauczyciel języków, romanista. Autor licznych artykułów w prasie polonijnej Kanady, USA, Austrii, Szwajcarii[1][2].
Życiorys
W roku 1965 zdał egzamin dojrzałości w rodzinnych Pyskowicach. W latach 1965–1970 studiował filologię romańską na Uniwersytecie Warszawskim. W r. 1974 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Tytuł rozprawy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. Haliny Lewickiej: Metaforyka społeczno-polityczna w dziele Jules'a Vallès´a. Pracuje jako asystent, potem adiunkt w Instytucie Romanistyki UW (1974–1981)[3]. W roku 1981 decyduje się wraz z rodziną na opuszczenie Polski – przez Norwegię przedostaje się do Austrii, gdzie prosi o azyl. Mieszka (1981–2018) w Feldkirch (Vorarlberg)[4][5]. W tym czasie pracuje jako nauczyciel liceum w Vaduz, stolicy Księstwa Liechtenstein. Przez 31 lat codziennie przekracza samochodem granicę Austria-Liechtenstein-Szwajcaria. Naucza po niemiecku języków: francuskiego i łaciny, nieregularnie włoskiego i rosyjskiego. Równolegle jest dziennikarzem w lokalnej gazecie „Volksblatt“ w Vaduz. W archiwach Gartenpalais Liechtenstein in der Rossau, 1090 Wien, Liechtensteinstrasse prowadzi badania naukowe na temat dynastii Liechtenstein i publikuje regularnie artykuły (w języku niemieckim) o historii tej dynastii[6]. Od roku 2018 mieszka w Wiedniu. Ma podwójne obywatelstwo: polskie i austriackie[7].
Publikacje
Liczne artykuły i recenzje, m.in. w:
- „Volksblatt” (Vaduz, Liechtenstein) – 539 artykułów (po niemiecku) o kulturze, sztuce, muzyce, historii oraz 54 teksty całostronicowe o dynastii Liechtenstein;
- „Nowy Kurier” (Toronto, Ontario) – 257 artykułów (po polsku) w latach 2000–2012.
- W prasie szwajcarskiej m.in.: „Ostschweiz” (Sankt Gallen) – czerwiec 2015, Vom Ingenieur zum Staatschef (o prezydencie Gabrielu Narutowiczu); „Ostschweiz” (Sankt Gallen) – październik 2015: Die Schweiz ist mein Mutterland, Polen mein Vaterland
Ponadto artykuły w periodykach polonijnych: (1) „Jupiter”, Wiedeń, Austria; (2) „Nowy Dziennik”, Nowy Jork, USA; (3) „Panorama Polska”, Edmonton, Kanada; (4) „Nasza Gazetka”, Zurych, Szwajcaria.
Napisał rozdział Nowoczesna europejska szkoła kolebką postępu do tomu Wizja Polski Warszawa 1995. ISBN 83-901776-1-7.
Powrót do źródeł (rozmowa z Wielkim Mistrzem Krzyżackim), w: „Mówią wieki” 2010. Nr 2.
Od r. 2022 publikuje artykuły (głównie reportaże z podróży) w internetowym „Przeglądzie Dziennikarskim”.
Ma w swoim dorobku tłumaczenia wierszy Eugenio Montale z języka włoskiego i rumuńskiego (Lucian Blaga) na język polski dla „Literatury na świecie” (1975, 1976).
Publikacje książkowe:
- (współautor) Rozmówki francuskie. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974. ISBN 83-214-0315-8.
- Okolice. Warszawa: Medyk sp. z o.o., 2005, 388 s. ISBN 83-89745-21-6. Jest to antologia reportaży, które ukazały się w dwutygodniku Polonii kanadyjskiej „Nowy Kurier“ z Toronto.
- Lustro mojego czasu. Warszawa: Borgis, 2021, 440 s. ISBN 978-83-66616-85-1 (autobiografia)[8][9].
Nagrody i odznaczenia
Życie prywatne
Żona Małgorzata, z domu Boguszewska, absolwentka SGGW w Warszawie. Mają trzy córki. Wszystkie ukończyły studia wyższe na „Wiener Universität”[11].
Przypisy
- ↑ Wiesław Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa: Borgis, 2021.
- ↑ Ryszard Lipczuk: https://przegladdziennikarski.pl/lustro-mojego-czasu-wieslaw-piechocki-recenzja/
- ↑ W. Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa 2021, s. 29 nn.
- ↑ Heidi Rinke-Jarosch: Vorarlberg ist ein Land der lachenden Frauen, w: Vorarlberger Nachrichten – 18.04. 2017 (wywiad z Wiesławem Piechockim).
- ↑ Die Zensur prüft selbst Getränke-Etiketten, w: "Salzburger Nachrichten" – 28-29.11.1981 (omówienie wykładu Wiesława Piechockiego o prasie PRL dla studentów uniwersytetu w Salzburgu).
- ↑ W. Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa 2021, s. 277 nn.
- ↑ W. Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa 2021, s. 438.
- ↑ R. Lipczuk: „Lustro mojego czasu” – Wiesław Piechocki (recenzja) | Przegląd Dziennikarski (przegladdziennikarski.pl)
- ↑ Spotkanie autorskie z Wiesławem Piechockim (wloszakowice.pl)
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 32, poz. 372
- ↑ Wiesław Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa 2021, s. 392 n., s. 439.
Bibliografia
- Heidi Rinke-Jarosch: Vorarlberg ist ein Land der lachenden Frauen, w: "Vorarlberger Nachrichten" – 18.04. 2017 (wywiad z Wiesławem Piechockim).
- Ryszard Lipczuk: https://przegladdziennikarski.pl/lustro-mojego-czasu-wieslaw-piechocki-recenzja/[1] 27.12.2021.
- Wiesław Piechocki: Lustro mojego czasu. Warszawa: Borgis, 2021, 440 s. ISBN 978-83-66616-85-1.
- Spotkanie autorskie z Wiesławem Piechockim [online], www.gok.wloszakowice.pl [dostęp 2023-04-17] (pol.).
- Die Zensur prüft selbst Getränke-Etiketten, w: "Salzburger Nachrichten" – 28-29.11.1981 (omówienie wykładu Wiesława Piechockiego o prasie PRL dla studentów uniwersytetu w Salzburgu).