Zamek w Mirze

Zespół zamkowy w Mirze

Zespół zamkowy w Mirze

Kaplica - mauzoleum rodziny Świętopełków-Mirskich

Obraz Napoleona Ordy z 1876 r.

Zespół zamkowy w Mirze (biał. Мі́рскі за́мак) , usytuowany jest w pobliżu miasta Mir. W 2000 r. został zapisany na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Budowę zamku rozpoczął na przełomie XV wiek i XVI wieku, w stylu gotyckim starosta brzeski i kowieński Jerzy Illinicz. Około 1568 r. mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illnicza przeszedł w ręce książąt Radziwiłłów, którzy przebudowali go w stylu renesansowym. Wzdłuż wschodnich i północnych ścian zamku powstał pałac. Gipsowe fasady zostały udekorowane wapiennymi portalami, płytami, balkonami i gankami.

Forteca była niszczona przez Szwedów w 1655 i 1706 r. Odbudowana stała się rezydencją m.in. wojewody wileńskiego Karola Stanisława Radziwiłła, który znany był z wystawnych uczt.

W epoce napoleońskiej zamek został opuszczony i częściowo zniszczony. W końcu XIX wieku budowla została ponownie odnowiona i zamieszkała. W 1813 r. po śmierci Dominika Radziwiłła zamek został przekazany jego córce Stefanii i jej mężowi Ludwigowi zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, a następnie w ręce ich córki Marii, która poślubiła księcia Chlodwiga Hohenloche-Schillingfurst. Ich syn Maurice Hohenloche-Schillingfurst sprzedał zamek w 1895 r. Mikołajowi Świętopełkowi-Mirskiemu, herbu Białynia. Syn Mikołaja Michał Świętopełk-Mirski rozpoczął przebudowę zgodnie z planami Teodora Bursze. Rodzina Świętopełków-Mirskich miała w posiadaniu zespół obiektów do 1939 r.

Architektura zamku w Mirze

W pierszym późnogotyckim etapie na początku XVI wieku, istniały tylko mury obwodowe, baszty i nieistniejący dziś budynek jednopiętrowy w południowo-zachodnim narożniku dziedzińca. W drugim etapie w połowie XVI wieku powstał parterowy, podpiwniczony budynek wzdłuż murów północnych i wschodnich. Ten budynek, w trzecim etapie rozbudowy, na początku XVII wieku został podwyższony do trzech kondygnacji i uzyskał pałacowy wystrój. Przy okazji zamurowano strzelnice, przebito okna i przekształconoo średniowieczne korony murów. W pierwszej połowie XVII wieku zamek otoczono bastionowymi fortyfikacjami ziemnymi.

Obszar otaczający zamek został zaadaptowany jako park.

Zobacz też

• Zespół zamkowy w Nieświeżu