Piawa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: nn:Piave |
m +kat. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Piawa''' ([[Język włoski|wł.]] ''Piave'', [[Łacina|łac.]] ''Plavis'') - rzeka w północno-wschodnich [[Włochy|Włoszech |
'''Piawa''' ([[Język włoski|wł.]] ''Piave'', [[Łacina|łac.]] ''Plavis'') - rzeka w północno-wschodnich [[Włochy|Włoszech]]. Długość - 220 km. |
||
Źródło w [[Alpy|Alpach]] przy granicy z [[Austria|Austrią]], płynie w kierunku południowo-wschodnim i kończy swój bieg w [[Zatoka Wenecka|Zatoce Weneckiej]] [[Morze Adriatyckie|Morza Adriatyckiego]]. |
|||
⚫ | Główna linia oporu włoskiego podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] po |
||
⚫ | Główna linia oporu włoskiego podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] po nie przynoszących rozstrzygnięcia 12 bitwach pod Isonzo. [[15 czerwca]] [[1918]] r. [[Austro-Węgry|Austriacy]] rozpoczęli bitwę nad Piawą poprzedzoną przygotowaniem artyleryjskim, w trakcie walk użyto m.in. [[gazy bojowe|gazów bojowych]]. Sztab austriacki zakładał, że po złamaniu włoskiego oporu uda się wojskom austro-węgierskim wedrzeć w głąb Włoch. [[19 czerwca]] Włosi przeszli do kontruderzenia i wyparli przeciwnika z zajętych po pierwszych sukcesach terenów. Bitwa, zakończona [[25 czerwca]], jest symbolem agonii monarchii Austro-Węgierskiej - wykazała jej słabość militarną i wewnętrzną. |
||
[[Kategoria:Rzeki Włoch]] |
[[Kategoria:Rzeki Włoch]] |
||
[[Kategoria:Rzeki zlewiska Morza Adriatyckiego]] |
|||
[[ca:Piave]] |
[[ca:Piave]] |
Wersja z 16:37, 15 gru 2007
Piawa (wł. Piave, łac. Plavis) - rzeka w północno-wschodnich Włoszech. Długość - 220 km.
Źródło w Alpach przy granicy z Austrią, płynie w kierunku południowo-wschodnim i kończy swój bieg w Zatoce Weneckiej Morza Adriatyckiego.
Główna linia oporu włoskiego podczas I wojny światowej po nie przynoszących rozstrzygnięcia 12 bitwach pod Isonzo. 15 czerwca 1918 r. Austriacy rozpoczęli bitwę nad Piawą poprzedzoną przygotowaniem artyleryjskim, w trakcie walk użyto m.in. gazów bojowych. Sztab austriacki zakładał, że po złamaniu włoskiego oporu uda się wojskom austro-węgierskim wedrzeć w głąb Włoch. 19 czerwca Włosi przeszli do kontruderzenia i wyparli przeciwnika z zajętych po pierwszych sukcesach terenów. Bitwa, zakończona 25 czerwca, jest symbolem agonii monarchii Austro-Węgierskiej - wykazała jej słabość militarną i wewnętrzną.