Ładunek (nabój): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
*[[arkebuz]] |
*[[arkebuz]] |
||
*[[muszkiet]] |
*[[muszkiet]] |
||
*[[karabin kammerlader]] |
|||
*[[karabin Dreyse M1849|karabin odtylcowy Dreysego wz. 1849]] |
*[[karabin Dreyse M1849|karabin odtylcowy Dreysego wz. 1849]] |
||
*[[amunicja zespolona]] |
*[[amunicja zespolona]] |
||
Wersja z 14:12, 7 lip 2008
Ładunek (amunicja) - inaczej patron (od niem. Patrone) - historycznie nabój - przodek współczesnego naboju zespolonego. Zawinięta w papier porcja czarnego prochu do oddania pojedynczego strzału wraz pociskiem w postaci kuli ołowianej, ułatwiająca ładowanie broni odprzodowej, zwykle przechowywana w ładownicy. W Polsce wprowadzenie patronów w wojsku przypisuje się królowi Stefanowi Batoremu w ramach reform armii. Zastąpił używanie prochownic, zwłaszcza w wojsku, eliminując stosowanie przybitki (zmięty papier stanowił przybitkę) i flejtucha, ułatwiając ładowanie i tym samym zwiększając szybkostrzelność, choć wymagał kosztownego (wówczas) papieru (papier czerpany). Rozpowszechniony w końcu XVII i XVIII w. Stosowany do II poł. XIX w. do momentu wprowadzenia broni odtylcowej (np. karabinu Dreysego wz. 1849) z nabojem zespolonym.
literatura
- Roman Matuszewski: Muszkiety, arkebuzy, karabiny.... Warszawa: Rytm, 2000. ISBN 83-87893-69-2.
linki zewnętrzne
- sposób przygotowania ładunków wg "Règlement de Bardin", 1807 z rysunkami (po francusku), stosowany m.in. w Armii Księstwa Warszawskiego.