Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linków |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad''' ([[język arabski|arab.]] '''أبو العباس أحمد بن محمد''', zm. [[1549]] w [[Fez]]ie) - ostatni sułtan [[Maroko|Maroka]] z dynastii [[Wattasydzi|Wattasydów]], syn sułtana [[Muhammad al-Burtukali|Muhammada al-Burtukali]]. |
'''Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad''' ([[język arabski|arab.]] '''أبو العباس أحمد بن محمد''', zm. [[1549]] w [[Fez]]ie) - ostatni sułtan [[Maroko|Maroka]] z dynastii [[Wattasydzi|Wattasydów]], syn sułtana [[Muhammad al-Burtukali|Muhammada al-Burtukali]]. |
||
Abu al-Abbas Ahmad, podobnie jak jego ojciec, był słabym przywódcą z niewielkim autorytetem w Maroku. Mimo to jego pełniący rolę [[regent]]a stryj [[Abu Hassun ibn Muhammad|Abu Hassun]] zdołał opóźnić upadek Wattasydów i spowolnić wzrost potęgi [[Saadyci|Saadytów]] w południowym [[Maroko|Maroku]]. Nie udało mu się jednak zapobiec zdobyciu [[Marrakesz]]u w [[1524]] roku. |
Abu al-Abbas Ahmad, podobnie jak jego ojciec, był słabym przywódcą z niewielkim autorytetem w Maroku. Mimo to jego pełniący rolę [[regent]]a [[Stryj (relacja rodzinna)|stryj]] [[Abu Hassun ibn Muhammad|Abu Hassun]] zdołał opóźnić upadek Wattasydów i spowolnić wzrost potęgi [[Saadyci|Saadytów]] w południowym [[Maroko|Maroku]]. Nie udało mu się jednak zapobiec zdobyciu [[Marrakesz]]u w [[1524]] roku. |
||
Rosnące zagrożenie ze strony Saadytów wymusiło zawarcie pokoju z okupującą marokańskie porty [[Portugalia|Portugalią]], co jeszcze bardziej osłabiło autorytet sułtana w kraju. W [[1527]] roku doszło do bitwy z Saadytami, w czasie której Abu al-Abbas Ahmad dostał się do niewoli. W tym czasie rządy sprawował jako regent jego stryj, a przejściowo (w latach [[1545]]-[[1547]] jego syn [[Muhammad al-Kasri]]). Dopiero w [[1547]] roku jego stryjowi udało się wynegocjować jego uwolnienie w zamian za odstąpienie Saadytom [[Meknes]]u. Mimo wszelkich starań nie zdołano jednak powstrzymać upadku dynastii, przypieczętowanej w [[1549]] roku zdobyciem [[Fez]]u i zabiciem Abu al-Abbasa Ahmada przez saadyckiego szejka [[Muhammad asz-Szajch|Muhammada asz-Szajcha]]. |
Rosnące zagrożenie ze strony Saadytów wymusiło zawarcie pokoju z okupującą marokańskie porty [[Portugalia|Portugalią]], co jeszcze bardziej osłabiło autorytet sułtana w kraju. W [[1527]] roku doszło do bitwy z Saadytami, w czasie której Abu al-Abbas Ahmad dostał się do niewoli. W tym czasie rządy sprawował jako regent jego stryj, a przejściowo (w latach [[1545]]-[[1547]] jego syn [[Muhammad al-Kasri]]). Dopiero w [[1547]] roku jego stryjowi udało się wynegocjować jego uwolnienie w zamian za odstąpienie Saadytom [[Meknes]]u. Mimo wszelkich starań nie zdołano jednak powstrzymać upadku dynastii, przypieczętowanej w [[1549]] roku zdobyciem [[Fez]]u i zabiciem Abu al-Abbasa Ahmada przez saadyckiego szejka [[Muhammad asz-Szajch|Muhammada asz-Szajcha]]. |
||
Wersja z 14:43, 27 sie 2009
Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad (arab. أبو العباس أحمد بن محمد, zm. 1549 w Fezie) - ostatni sułtan Maroka z dynastii Wattasydów, syn sułtana Muhammada al-Burtukali.
Abu al-Abbas Ahmad, podobnie jak jego ojciec, był słabym przywódcą z niewielkim autorytetem w Maroku. Mimo to jego pełniący rolę regenta stryj Abu Hassun zdołał opóźnić upadek Wattasydów i spowolnić wzrost potęgi Saadytów w południowym Maroku. Nie udało mu się jednak zapobiec zdobyciu Marrakeszu w 1524 roku.
Rosnące zagrożenie ze strony Saadytów wymusiło zawarcie pokoju z okupującą marokańskie porty Portugalią, co jeszcze bardziej osłabiło autorytet sułtana w kraju. W 1527 roku doszło do bitwy z Saadytami, w czasie której Abu al-Abbas Ahmad dostał się do niewoli. W tym czasie rządy sprawował jako regent jego stryj, a przejściowo (w latach 1545-1547 jego syn Muhammad al-Kasri). Dopiero w 1547 roku jego stryjowi udało się wynegocjować jego uwolnienie w zamian za odstąpienie Saadytom Meknesu. Mimo wszelkich starań nie zdołano jednak powstrzymać upadku dynastii, przypieczętowanej w 1549 roku zdobyciem Fezu i zabiciem Abu al-Abbasa Ahmada przez saadyckiego szejka Muhammada asz-Szajcha.