Jerzy Skowronek: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 08:55, 16 wrz 2010

Jerzy Skowronek (ur. 21 czerwca 1937 w Radomiu, zm. 23 lipca 1996) – polski historyk, badacz dziejów Europy Środkowowschodniej, uczeń prof. Stefana Kieniewicza.

W 1960 ukończył studia, w 1968 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach tam też w roku 1971 obronił habilitacje. Od 1984 prof. Uniwersytetu Warszawskiego, od 1991 dyrektor Instytutu Nauk Humanistycznych Wojskowej Akademii Technicznej. Od 1 stycznia 1993 pełnił funkcję Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Zajmował się przede wszystkim historią Polski i krajów bałkańskich w II połowie XVIII wieku i w XIX wieku oraz stosunkami międzynarodowymi w tym okresie.

Zginął w wypadku samochodowym we Francji.

Kawaler Orderu Świętego Stanisława III klasy^[1].

Po jego śmierci ustanowiono nagrodę jego imienia, przyznawaną wydawcom, którzy publikują książki z szerokiego kręgu zainteresowań badawczych.

↑ R. Komorowski, Kawalerowie i Damy Orderu Świętego Stanisława, s. 101

Literatura

Jerzy Skowronek - historyk wieku XIX biografia pod redakcją Tomasza Kizwaltera, Warszawa 1999 ISBN: 83-7181-089-X , EAN: 9788371810893

[1] R. Komorowski, Kawalerowie i Damy Orderu Świętego Stanisława, s. 101

[1]

Wersja z 23:12, 9 lip 2010 edytuj Kustoszka (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 1677 edycji lit. ← poprzednia edycja		Wersja z 08:55, 16 wrz 2010 edytuj anuluj edycję 83.26.85.71 (dyskusja) drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	'''Jerzy Skowronek''' (ur. [[21 czerwca]] [[1937]] w [[Radom]]iu, zm. [[23 lipca]] [[1996]]) – polski historyk, badacz dziejów Europy Środkowowschodniej, uczeń prof. [[Stefan Kieniewicz\|Stefana Kieniewicza]]		'''Jerzy Skowronek''' (ur. [[21 czerwca]] [[1937]] w [[Radom]]iu, zm. [[23 lipca]] [[1996]]) – polski historyk, badacz dziejów Europy Środkowowschodniej, uczeń prof. [[Stefan Kieniewicz\|Stefana Kieniewicza]].

	W 1960 ukończył studia, w 1968 uzyskał doktorat na [[Uniwersytet Śląski\|Uniwersytecie Śląskim w Katowicach]] tam też w roku 1971 obronił habilitacje. Od 1984 prof. [[Uniwersytet Warszawski\|Uniwersytetu Warszawskiego]], od 1991 dyrektor Instytutu Nauk Humanistycznych [[Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie\|Wojskowej Akademii Technicznej]]. Od 1 stycznia 1993 pełnił funkcję [[Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych\|Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych]]. Zajmował się przede wszystkim historią Polski i krajów bałkańskich w II połowie [[XVIII wiek]]u i w [[XIX wiek]]u oraz stosunkami międzynarodowymi w tym okresie.		W 1960 ukończył studia, w 1968 uzyskał doktorat na [[Uniwersytet Śląski\|Uniwersytecie Śląskim w Katowicach]] tam też w roku 1971 obronił habilitacje. Od 1984 prof. [[Uniwersytet Warszawski\|Uniwersytetu Warszawskiego]], od 1991 dyrektor Instytutu Nauk Humanistycznych [[Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie\|Wojskowej Akademii Technicznej]]. Od 1 stycznia 1993 pełnił funkcję [[Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych\|Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych]]. Zajmował się przede wszystkim historią Polski i krajów bałkańskich w II połowie [[XVIII wiek]]u i w [[XIX wiek]]u oraz stosunkami międzynarodowymi w tym okresie.