Huneryk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot poprawia: hu:Hunerich vandál király |
m sekcje, poprawa linków |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Huneryk''' (ur. ok. 420/430, zm. w [[484]]) – drugi władca [[Wandalowie|państwa Wandalów]] w [[Afryka|Afryce]], panował w latach [[477]] - [[484]], najstarszy syn [[Genzeryk]]a. |
'''Huneryk''' (ur. ok. 420/430, zm. w [[484]]) – drugi władca [[Wandalowie|państwa Wandalów]] w [[Afryka|Afryce]], panował w latach [[477]] - [[484]], najstarszy syn [[Genzeryk]]a. Za panowania Huneryka Wandalowie zaprzestali pirackich rajdów na wybrzeża śródziemnomorskie, z których byli znani za czasów ojca króla. Zamiast tego, władca skupił się na stosunkach wewnętrznych, w tym na polityce religijnej. |
||
== Polityka religijna == |
|||
Za panowania Huneryka Wandalowie zaprzestali pirackich rajdów na wybrzeża śródziemnomorskie, z których byli znani za czasów ojca króla. Zamiast tego, władca skupił się na stosunkach wewnętrznych, w tym na polityce religijnej. |
|||
| ⚫ | Początek panowania Huneryka zapowiadał odprężenie w stosunkach z [[katolicyzm|katolicką]] większością wyznaniową. Pod koniec 481 roku wyznający [[arianizm]] władca zgodził się, pod naciskiem [[cesarstwo wschodniorzymskie|cesarza wschodniorzymskiego]], na obsadzenie wakującego od [[440]] roku katolickiego biskupstwa [[Kartagina|Kartaginy]]. Kolejne lata przyniosły jednak serię kroków skierowanych przeciwko katolikom. Biskupi i duchowieństwo skazywani byli na roboty, kościoły były zamykane i nie pozwalano obsadzać zwolnionych urzędów kościelnych. [[7 lutego]] 484 roku Huneryk nakazał zamknięcie wszystkich kościołów katolickich w państwie. |
||
== Żony Huneryka == |
|||
Początek panowania Huneryka zapowiadał odprężenie w stosunkach z [[katolicyzm|katolicką]] większością wyznaniową. Pod koniec 481 roku wyznający [[arianizm]] władca zgodził się, pod naciskiem cesarza wschodniorzymskiego, na obsadzenie wakującego od 440 roku katolickiego biskupstwa Kartaginy. |
|||
| ⚫ | Huneryk był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z nieznaną z imienia księżniczką [[Wizygoci|wizygocką]]. Małżeństwo zostało rozwiązane przez jego ojca, króla Genzeryka, prawdopodobnie w czasie gdy Huneryk przebywał jako zakładnik w [[Rzym]]ie. Była żona została okaleczona i odesłana do ojca, króla Wizygotów. Przypuszczalnym powodem rozwiązania pierwszego małżeństwa Huneryka była obietnica ślubu z córką cesarza zachodniorzymskiego [[Walentynian III|Walentyniana III]] [[Eudoksja|Eudoksją]]. Walentynian nie wywiązał się obietnicy. Dwa miesiące po jego śmierci w marcu [[455]] Genzeryk najechał i [[Zdobycie Rzymu przez Wandalów|zdobył Rzym]]. Wśród wywiezionych z miasta łupów znalazła się przyrzeczona Hunerykowi Eudoksja, co umożliwiło zawarcie małżeństwa. W [[472]] roku, w nieznanych bliżej okolicznościach Eudoksja opuściła męża i osiadła w [[Jerozolima|Jerozolimie]] jako mniszka, pod opieką cesarza wschodniorzymskiego. |
||
| ⚫ | |||
Huneryk był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z nieznaną z imienia księżniczką [[Wizygoci|wizygocką]]. Małżeństwo zostało rozwiązane przez jego ojca, króla Genzeryka, prawdopodobnie w czasie gdy Huneryk przebywał jako zakładnik w Rzymie. Była żona została okaleczona i odesłana do ojca, króla Wizygotów. |
|||
| ⚫ | Przypuszczalnym powodem rozwiązania pierwszego małżeństwa Huneryka była obietnica ślubu z córką cesarza zachodniorzymskiego [[Walentynian III|Walentyniana III]] [[Eudoksja|Eudoksją]]. Walentynian nie wywiązał się obietnicy. Dwa miesiące po jego śmierci w marcu 455 Genzeryk najechał i |
||
W 472 roku, w nieznanych bliżej okolicznościach Eudoksja opuściła męża i osiadła w Jerozolimie jako mniszka, pod opieką cesarza wschodniorzymskiego. |
|||
== Następcy == |
|||
Z Eudoksją miał Huneryk kilku synów. Najstarszy z nich, [[Hilderyk]], był upatrywany przez ojca na następcę. Było to jednak sprzeczne z ustanowioną przez Genzeryka zasadą [[seniorat]]u<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 222-223}}</ref>, zgodnie z którą panować miał każdorazowo najstarszy członek jego rodu. Aby zabezpieczyć sukcesję Hilderyka, Huneryk doprowadził do skazania na śmierć lub wygnanie swojego młodszego brata Teodoryka, jego żony i syna oraz swojego bratanka Godakisa, syna Gentona. Posunięcia te okazały się nieskuteczne, Hildaryk faktycznie odziedziczył tron, ale poprzedziło go dwóch braci wyżej wspomnianego Godakisa, [[Guntamund]] i [[Trasamund]]. |
Z Eudoksją miał Huneryk kilku synów. Najstarszy z nich, [[Hilderyk]], był upatrywany przez ojca na następcę. Było to jednak sprzeczne z ustanowioną przez Genzeryka zasadą [[seniorat]]u<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 222-223}}</ref>, zgodnie z którą panować miał każdorazowo najstarszy członek jego rodu. Aby zabezpieczyć sukcesję Hilderyka, Huneryk doprowadził do skazania na śmierć lub wygnanie swojego młodszego brata Teodoryka, jego żony i syna oraz swojego bratanka Godakisa, syna Gentona. Posunięcia te okazały się nieskuteczne, Hildaryk faktycznie odziedziczył tron, ale poprzedziło go dwóch braci wyżej wspomnianego Godakisa, [[Guntamund]] i [[Trasamund]]. |
||
== Śmierć == |
|||
Huneryk zmarł |
Huneryk zmarł [[23 grudnia]] 484 roku na ciężką, trudną do zidentyfikowania chorobę. |
||
{{władca| |
{{władca| |
||
Wersja z 00:30, 16 sty 2011
Huneryk (ur. ok. 420/430, zm. w 484) – drugi władca państwa Wandalów w Afryce, panował w latach 477 - 484, najstarszy syn Genzeryka. Za panowania Huneryka Wandalowie zaprzestali pirackich rajdów na wybrzeża śródziemnomorskie, z których byli znani za czasów ojca króla. Zamiast tego, władca skupił się na stosunkach wewnętrznych, w tym na polityce religijnej.
Polityka religijna
Początek panowania Huneryka zapowiadał odprężenie w stosunkach z katolicką większością wyznaniową. Pod koniec 481 roku wyznający arianizm władca zgodził się, pod naciskiem cesarza wschodniorzymskiego, na obsadzenie wakującego od 440 roku katolickiego biskupstwa Kartaginy. Kolejne lata przyniosły jednak serię kroków skierowanych przeciwko katolikom. Biskupi i duchowieństwo skazywani byli na roboty, kościoły były zamykane i nie pozwalano obsadzać zwolnionych urzędów kościelnych. 7 lutego 484 roku Huneryk nakazał zamknięcie wszystkich kościołów katolickich w państwie.
Żony Huneryka
Huneryk był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z nieznaną z imienia księżniczką wizygocką. Małżeństwo zostało rozwiązane przez jego ojca, króla Genzeryka, prawdopodobnie w czasie gdy Huneryk przebywał jako zakładnik w Rzymie. Była żona została okaleczona i odesłana do ojca, króla Wizygotów. Przypuszczalnym powodem rozwiązania pierwszego małżeństwa Huneryka była obietnica ślubu z córką cesarza zachodniorzymskiego Walentyniana III Eudoksją. Walentynian nie wywiązał się obietnicy. Dwa miesiące po jego śmierci w marcu 455 Genzeryk najechał i zdobył Rzym. Wśród wywiezionych z miasta łupów znalazła się przyrzeczona Hunerykowi Eudoksja, co umożliwiło zawarcie małżeństwa. W 472 roku, w nieznanych bliżej okolicznościach Eudoksja opuściła męża i osiadła w Jerozolimie jako mniszka, pod opieką cesarza wschodniorzymskiego.
Następcy
Z Eudoksją miał Huneryk kilku synów. Najstarszy z nich, Hilderyk, był upatrywany przez ojca na następcę. Było to jednak sprzeczne z ustanowioną przez Genzeryka zasadą senioratu[1], zgodnie z którą panować miał każdorazowo najstarszy członek jego rodu. Aby zabezpieczyć sukcesję Hilderyka, Huneryk doprowadził do skazania na śmierć lub wygnanie swojego młodszego brata Teodoryka, jego żony i syna oraz swojego bratanka Godakisa, syna Gentona. Posunięcia te okazały się nieskuteczne, Hildaryk faktycznie odziedziczył tron, ale poprzedziło go dwóch braci wyżej wspomnianego Godakisa, Guntamund i Trasamund.
Śmierć
Huneryk zmarł 23 grudnia 484 roku na ciężką, trudną do zidentyfikowania chorobę.
Bibliografia
- Jerzy Strzelczyk, Wandalowie i ich afrykańskie państwo, wyd. 2, PIW 2005, ISBN 83-06-02964-X
- Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-85-7
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 222-223. ISBN 83-7425-025-9.