Kartagina

Stanowisko archeologiczne w Kartaginie
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Tunezja
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	II, III, VI
Numer ref.	37
Region	Kraje arabskie
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1979 na 3. sesji
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Stanowisko archeologiczne w Kartaginie
36°51′11″N 10°19′23″E

Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών = Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt = Kart Hadaszt, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne miasto w Afryce Północnej, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Zostało założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Kartagina istniała początkowo jako państwo-miasto, później stało się stolicą imperium kartagińskiego. Wówczas bardzo ważny ośrodek handlowy i polityczny. Obecnie stanowisko archeologiczne w pobliżu dzisiejszego Tunisu.

Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym samym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które zakończyły się zagładą miasta w 146 p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się jako rzymska kolonia. Po podboju Północnej Afryki przez Arabów w VII w. miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.

Badania archeologiczne

Od XIX w. prowadzone są w mieście Kartagina prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e. Mury wokół miasta miały aż 32 km długości. Głównymi jego dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.

• 

  Ruiny Term Antonina

• 

  Ruiny Term Antonina

• 

  Ruiny Term Antonina

• 
• 

  Katedra św. Ludwika

• 

  Plan Kartaginy

Zobacz też

• Patriarcha Kartaginy

Bibliografia

• Sabatino Moscati, Świat Fenicjan, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
• Gilbert Charles–Picard, Hannibal, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971
• David Anthony Durham, Duma Kartaginy
• Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, Wydawnictwo Attyka, Warszawa 2007.