36°51′11″N 10°19′23″E/36,853056 10,323056Kartagina
| ||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
| ||
| Państwo |  Tunezja
| |
| Typ | kulturowy | |
| Spełniane kryterium | II, III, VI | |
| Numer ref. | 37 | |
| Region[b] | Kraje arabskie | |
| Historia wpisania na listę | ||
| Wpisanie na listę | 1979 na 3. sesji | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego   Stanowisko archeologiczne w Kartaginie | ||
| 36°51′11″N 10°19′23″E/36,853056 10,323056
| ||
Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt, Kart Hadaszt, arab. قرطاج Kartadż, hebr. קרתגו Kartago) – starożytne miasto w Afryce Północnej, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Kartagina istniała początkowo jako państwo-miasto, później została stolicą imperium kartagińskiego. Wówczas bardzo ważny ośrodek handlowy i polityczny. Obecnie stanowisko archeologiczne w pobliżu Tunisu.
Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które doprowadziły do zagłady miasta w 146 roku p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się jako rzymska kolonia. Dostarczała zboża do Rzymu do 439 roku, kiedy zajęli ją Wandalowie i ustanowili w niej stolicę swego państwa. Kartagina ponownie przeszła pod panowanie rzymsko-bizantyńskie w 533 roku. Po podboju Północnej Afryki przez Arabów – samej Kartaginy w 698 roku – miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.
Badania archeologiczne[edytuj | edytuj kod]
Od XIX w. prowadzone są w mieście Kartagina prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e. Mury wokół miasta miały 32 km długości. Głównymi dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.
Ruiny Term Antonina
Ruiny Term Antonina
Ruiny Term Antonina
Katedra św. Ludwika
Plan Kartaginy
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sabatino Moscati, Świat Fenicjan, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971.
- Gilbert Charles–Picard, Hannibal, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971
- David Anthony Durham, Duma Kartaginy
- Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, Attyka, Warszawa 2007.
| ||||||||||
