Częstoskurcz nadkomorowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał cs:Supraventrikulární tachykardie |
m r2.6.5) (Robot dodał pt:Taquicardia supraventricular |
||
Linia 52: | Linia 52: | ||
[[hr:Supraventrikularna tahikardija]] |
[[hr:Supraventrikularna tahikardija]] |
||
[[it:Tachicardia sopraventricolare]] |
[[it:Tachicardia sopraventricolare]] |
||
[[pt:Taquicardia supraventricular]] |
|||
[[zh:陣發性室上性心搏過速]] |
[[zh:陣發性室上性心搏過速]] |
Wersja z 02:13, 31 lip 2012
{{{nazwa naukowa}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 | |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
Częstoskurcz nadkomorowy (ang. supraventricular tachycardia, SVT) – szybki rytm serca pochodzący z przedsionków lub węzła przedsionkowo-komorowego, o częstotliwości >100/min. W zapisie EKG wąski zespół QRS, załamek P nieprawidłowy, może być przed zespołem albo po zespole QRS lub ukryty w załamku T, dlatego czasami nie jest zidentyfikowany ("brak załamka P").
Wyróżnia się:
- nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowy węzłowy (AVNRT)
- częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy (AVRT)
- częstoskurcz przedsionkowy (AT)
- jednoogniskowy (jednokształtny)
- wieloogniskowy (wielokształtny)
Leczenie
Leczenie można rozpocząć od działań niefarmakologicznych zwiększających czynność układu przywspółczulnego - masaż zatoki tętnicy szyjnej lub wykonanie próby Valsalvy (odradza się stosowanie manipulacji wykorzystującego mechanizm odruchu Aschnera). Te metody wykazują skuteczność w części przypadków częstoskurczu nadkomorowego powstającego w mechanizmie pobudzenia nawrotnego (reentry), nie są natomiast skuteczne w przypadkach częstoskurczu nadkomorowego powstających w mechanizmie wzmożonego automatyzmu.
Jeśli te metody nie doprowadzają do ustąpienia częstoskurczu wdraża się leczenie farmakologiczne, w którym wykorzystuje się najczęściej m.in.: adenozynę, werapamil, amiodaron, diltiazem, metoprolol. Leki preferowane w etapie przedszpitalnym:
- adenozyna - bolus 6 IU dożylnie, przy nieskuteczności 12 IU iv.
- werapamil - 5 mg iv powoli.
- amiodaron - 150 mg iv w ciągu 20 minut.
Prowadzając leczenie farmakologiczne także próby Valsalvy pacjent musi być monitorowany (kardiomonitoring).
W przypadkach nawracających częstoskurczów nadkomorowych jedną z opcji leczenia jest także ablacja przezskórna ognisk powstawania pobudzeń dodatkowych lub dodatkowych dróg przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 183-188. ISBN 83-7430-031-0.