Henryk II Średni: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Henry the Middle, Duke of Brunswick-Lüneburg, de:Heinrich I. (Braunschweig-Lüneburg).; zmiany kosmetyczne |
|||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
| ojciec = [[Otto II (książę Lüneburga)|Otton II]] |
| ojciec = [[Otto II (książę Lüneburga)|Otton II]] |
||
| matka = Anna |
| matka = Anna |
||
| żona = 1. Małgorzata,<br>2. Anna z Campe |
| żona = 1. Małgorzata,<br />2. Anna z Campe |
||
| dzieci = z Małgorzatą:<br>[[Otto I (książę Lüneburga-Harburga)|Otton III]],<br>[[Ernest I Wyznawca]] |
| dzieci = z Małgorzatą:<br />[[Otto I (książę Lüneburga-Harburga)|Otton III]],<br />[[Ernest I Wyznawca]] |
||
| rodzeństwo = |
| rodzeństwo = |
||
| odznaczenia = |
| odznaczenia = |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
{{Poprzednik Następca||urząd=[[władcy Brunszwiku i Hanoweru|książę Lüneburga (Celle)]]|lata=[[1471]]–[[1522]]|pop=[[Otto II (książę Lüneburga)|Otto II]]|nast=[[Otto I (książę Lüneburga-Harburga)|Otto III]] i [[Ernest I Wyznawca]]}} |
{{Poprzednik Następca||urząd=[[władcy Brunszwiku i Hanoweru|książę Lüneburga (Celle)]]|lata=[[1471]]–[[1522]]|pop=[[Otto II (książę Lüneburga)|Otto II]]|nast=[[Otto I (książę Lüneburga-Harburga)|Otto III]] i [[Ernest I Wyznawca]]}} |
||
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=80587181|GND=136201504|TYP=p}} |
|||
[[Kategoria:Władcy Brunszwiku]] |
[[Kategoria:Władcy Brunszwiku]] |
||
Wersja z 07:47, 10 kwi 2013
Szablon:Władca kraju infobox Henryk II Średni, niem. Heinrich der Mittlere (ur. 1468 r., zm. 19 lutego 1532 r.) – książę Lüneburga (Celle) od 1471 do 1522 r. z dynastii Welfów.
Życiorys
Henryk Średni był synem księcia lüneburskiego Ottona II oraz Anny, córki Jana IV, hrabiego Nassau-Dietz. Jego ojciec zmarł w 1471 r., gdy Henryk miał zaledwie trzy lata. Początkowo rządy w księstwie sprawował dziadek, który wcześniej abdykował i udał się do klasztoru, Fryderyk Pobożny, a po jego śmierci w 1478 r. regencję w imieniu Henryka objęła jego matka Anna. Samodzielną władzę Henryk objął dopiero w 1486 r. Henryk znany był ze swej lekkiej ręki w wydawaniu pieniędzy – zużywał je na utrzymanie świetnego dworu, ale także na starania o umocnienie swej władzy w księstwie (przede wszystkim przez ograniczenie praw największego miasta księstwa, Lüneburga) i ekspansję terytorialną (w celu uzyskania dostępu do Morza Północnego poprzez zagarnięcie hrabstwa Hoya i wschodniej Fryzji). Próby realizacji tych ostatnich planów spowodowały w 1516 r. konflikt Henryka z Habsburgami, podczas którego książę nawiązał współpracę z Francją; w efekcie popierał nawet kandydaturę króla Francji Franciszka I na cesarza. Przeciwko Henrykowi wystąpili także jego welfijcy kuzyni z sąsiednich części księstwa brunszwickiego, Henryk Młodszy z Wolfenbüttel i Eryk Starszy z Calenbergu. Co prawda w 1519 r. Henryk zdołał pokonać swoich krewniaków pod Soltau, ale już wkrótce przeciwko niemu wystąpił nowy cesarz Karol V Habsburg. W efekcie w 1520 r. Henryk uciekł do Francji, pozostawiając rządy oraz ogromne długi swoim synom Ottonowi i Ernestowi. W 1527 r. próbował odzyskać władzę, zachęcany przez katolicką opozycję wobec sprzyjających reformacji synów, jednak bez sukcesu. W 1529 r. ponownie wrócił do księstwa, tym razem jednak bez ambicji politycznych; rok później zdjęta została z niego kara banicji.
Potomkowie
Henryk II był dwukrotnie żonaty. W 1487 r. poślubił Małgorzatę (zm. 1528), córkę elektora saskiego Ernesta. Mieli liczne dzieci, w tym synów – późniejszych następców – Ottona III i Ernesta I. W 1528 ożenił się z Anną z Campe, z którego małżeństwa pochodziło dwóch kolejnych synów Henryka.
Bibliografia
- Heinrich Schmidt: Heinrich der Mittlere, Herzog von Braunschweig-Lüneburg-Celle. W: Neue Deutsche Biographie. T. 8. Berlin: Duncker & Humblot, 1969, s. 350–351. [dostęp 2010-01-15]. (niem.).