Broń gazowa

Broń gazowa – rodzaj broni miotającej, rażącej przeciwnika strumieniem rozpylonych substancji toksycznych.

Substancje wystrzelone z naboju gazowego wywołują reakcje obronne organizmu w postaci silnego łzawienia, zaciskania powiek, niepowstrzymanego kaszlu, nudności, zaburzenia równowagi i koordynacji wzrokowo–ruchowej, ostrych bólów, osłabienia itp. uniemożliwiając podjęcie akcji odwetowej. Mając na uwadze rodzaj wykorzystywanej energii do miotania toksycznych substancji wyróżnia się:

• Broń gazową palną – jest to lufowa broń gazowa służąca do odpalania wyłącznie nabojów gazowych. Żeby zapewnić bezpieczeństwo podczas strzelania z bardzo małej odległości przewody luf w tego typu pistoletach zostały częściowo zaślepione aby zminimalizować lub wykluczyć mechaniczne oddziaływanie strumienia gazów prochowych, dopalających się elementów ładunku miotającego i sproszkowanej substancji toksycznej oraz fragmentów naboju gazowego mogących urwać się w czasie strzału. W związku z przysłoniętą lufą konstrukcja tej broni powinna wykluczyć zamienność stosowania nabojów gazowych i bojowych, których odpalenie może doprowadzić do rozerwania broni i poważnych obrażeń użytkownika. Ze względu na rodzaj nabojów mamy dwie grupy tej broni:

1. Pierwsza to są pistolety i rewolwery gazowe przystosowane do 6 mm nabojów gazowych z bocznym zapłonem posiadające niewielką trwałość i małą skuteczność.
2. Druga to pistolety gazowe samopowtarzalne i rewolwery gazowe na naboje z centralnym zapłonem o kalibrze od 8 do 11,43 mm (0,45 cala). Są bronią skuteczną o bezpiecznym zasięgu 1 m i maksymalnym 9 m. Pistolety i rewolwery tego typu umożliwiają stosowanie nabojów alarmowych do których zaliczamy akustyczne i oślepiające oraz po nakręceniu specjalnej nasadki możliwe jest wystrzeliwanie gwiazdki sygnałowej na wysokość ok. 30–50 m.

• Broń gazową pneumatyczną – w tego rodzaju broni do miotania substancji toksycznych wykorzystuje się sprężony gaz. Najczęściej stosowana tego typu broń to tzw. "ręczne miotacze gazu", które występują w postaci aluminiowego pojemnika wypełnionego chloroacetofenonem (CN) lub chlorobenzylideno–malonodwunitrylem (CS) zmieszanym z freonem spełniającym rolę gazu napędowego. Po przyciśnięciu zaworu następuje rozpylenie środka toksycznego, który wytwarza obłok aerozolowy o zasięgu działania około 1,5 m.

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński: Encyklopedia współczesnej broni palnej : (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WIS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.brak strony w książce