Strzał
Strzał – moment, w którym z lufy broni palnej wylatuje pocisk. Strzałowi najczęściej towarzyszy huk, błysk i chmura gazów wylotowych.
Strzał – wyrzucenie pocisku z przewodu lufy broni palnej (pistoletu, karabinu, działa itp,), a także broni lub machiny miotającej takiej jak łuk, kusza, balista itp.[1]. Jest to proces, w którym jest przekształcana energia potencjalna sprężyny lub ładunku prochowego w energię kinetyczną układu pocisk-broń-podstawa (ramię strzelającego)[1]. Z broni palnej, strzał jest złożonym zespołem procesów, w którym bardzo szybko zostaje przemieniona energia chemiczna prochu, początkowo w energię cieplną, a później kinetyczną pocisku[1]. Po wzroście ciśnienia do odpowiedniej wartości pociskowi zostaje nadany ruch, którego prędkość stale wzrasta. Po wylocie z przewodu lufy pocisk porusza się pod wpływem siły bezwładności, grawitacji i siły oporu ośrodka. Niekiedy strzał jest nazywany również startem (odpaleniem) pocisku rakietowego[1].
Strzał charakteryzuje się:
- bardzo dużym ciśnieniem gazów prochowych (2000 - 3000 atm.)
- wysoką temperatura gazów prochowych (2500 – 3500 °C)
- krótkim czas trwania (0,001 – 0,06 s)
- szybko zmieniającą się objętością palącego się ładunku prochowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 687.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 687. ISBN 83-11-07275-2.