Stała Rydberga

Stała Rydberga (oznaczana przez R) – stała fizyczna, występująca we wzorze Rydberga i innych wzorach opisujących promieniowanie elektromagnetyczne atomów (serie widmowe atomów) wynikające z poziomów energetycznych.

Stała Rydberga w układzie SI dla nieruchomego jądra o nieskończonej masie jest równa:

$R_{\infty }={\frac {m_{e}e^{4}}{(4\pi \epsilon _{0})^{2}\hbar ^{3}4\pi c}}={\frac {m_{e}e^{4}}{8\epsilon _{0}^{2}h^{3}c}}=1,0973731568539(55)\cdot 10^{7}\,\mathrm {m} ^{-1}$

gdzie:

• m – masa,
• e – ładunek elektronu,
• c – prędkość światła,
• $\hbar$ – zredukowana stała Plancka,
• ε₀ – przenikalność elektryczna próżni.

Dla atomu wodoru wynosi $R=1,09677\cdot 10^{7}\ \mathrm {m} ^{-1}$.

Dla skończonych mas jądra stała Rydberga (dla danego nuklidu o masie jądra M) równa jest $RD=R_{\infty }(1+{\frac {m}{M}})^{-1}$.

Wartość liczbową występującą we wzorze Balmera wyznaczył na podstawie danych spektroskopowych J. R. Rydberg w 1889, a N. H. Bohr w 1913 określił wzór wiążący ją z wartościami ogólniejszych stałych na podstawie własnej teorii zwanej obecnie modelem atomu Bohra.

Zobacz też

• stałe fizyczne