Lotar II z Arles: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
int. |
drobne techniczne |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
'''Lotar II z Arles''' (ur. między [[926]] a [[928]]; zm. [[22 listopada]] [[950]] r. w [[Turyn]]ie) – [[królowie Włoch|król Włoch]] z dynastii [[Bosonidzi|Bosonidów]] w latach 947-950, koregent od 931. |
'''Lotar II z Arles''' (ur. między [[926]] a [[928]]; zm. [[22 listopada]] [[950]] r. w [[Turyn]]ie) – [[królowie Włoch|król Włoch]] z dynastii [[Bosonidzi|Bosonidów]] w latach 947-950, koregent od 931. |
||
Lotar był synem [[Hugo z Arles]] oraz Aldy Starszej. Otrzymał imię po pradziadku, królu frankijskim, [[Lotar II|Lotarze II]] (w związku z tym uważał się za przedstawiciela [[Karolingowie|Karolingów]]. Jego ojciec od |
Lotar był synem [[Hugo z Arles]] oraz Aldy Starszej. Otrzymał imię po pradziadku, królu frankijskim, [[Lotar II|Lotarze II]] (w związku z tym uważał się za przedstawiciela [[Karolingowie|Karolingów]]. Jego ojciec od 905 był regentem [[Dolna Burgundia|Dolnej Burgundii]], a w 928 został jej królem. Następnie walczył z [[Rudolf II (król Burgundii)|Rudolfem II z Górnej Burgundii]] o władzę nad całą Burgundią i Włochami. Ostatecznie rzeczywistą władzę nad Burgundią uzyskał Rudolf, a Hugo został królem Włoch. Po śmierci Rudolfa w 937 wzrosło znaczenie Hugo, który chciał zmusić Bertę Szwabską (wdowę po Rudolfie) do małżeństwa ze sobą, a jego córkę Adelajdę do małżeństwa ze swym synem, Lotarem. Sprzyjały temu małoletniość następcy Rudolfa, [[Konrad I Spokojny|Konrada]] i pokój zawarty przez obydwu władców w 933. Ostatecznie tylko małżeństwo Lotara po dziesięcioletnim narzeczeństwie doszło do skutku (ok. 946) ze względu na interwencję cesarza [[Otto I]]. |
||
Hugo w 931 uczynił ze swego syna koregenta. Jego rządy nie cieszyły się poparciem wśród poddanych. W 945 [[Berengar II|Berengar z Ivrei]] wzniecił powstanie przeciw dynastii Bosonidów z Arles i Hugo za cenę oddania rzeczywistej władzy Berengarowi i wygnania do rodzinnej [[Prowansja|Prowansji]] zachował formalny tytuł króla. Dwa lata później Hugo zmarł, a władzę formalnie objął Lotar, praktycznie całkowicie zależny od Berengara. Lotar zmarł 22 listopada 950 roku, mając dwadzieścia kilka lat, najpewniej otruty na rozkaz Berengara, który zmusił do małżenstwa z [[Adalbert z Ivrei|Adalbertem]], swym synem, Adelajdę, wdowę po poprzedniku. |
Hugo w 931 uczynił ze swego syna koregenta. Jego rządy nie cieszyły się poparciem wśród poddanych. W 945 [[Berengar II|Berengar z Ivrei]] wzniecił powstanie przeciw dynastii Bosonidów z Arles i Hugo za cenę oddania rzeczywistej władzy Berengarowi i wygnania do rodzinnej [[Prowansja|Prowansji]] zachował formalny tytuł króla. Dwa lata później Hugo zmarł, a władzę formalnie objął Lotar, praktycznie całkowicie zależny od Berengara. Lotar zmarł 22 listopada 950 roku, mając dwadzieścia kilka lat, najpewniej otruty na rozkaz Berengara, który zmusił do małżenstwa z [[Adalbert z Ivrei|Adalbertem]], swym synem, Adelajdę, wdowę po poprzedniku. |
Wersja z 21:31, 19 lis 2014
Szablon:Władca kraju infobox Lotar II z Arles (ur. między 926 a 928; zm. 22 listopada 950 r. w Turynie) – król Włoch z dynastii Bosonidów w latach 947-950, koregent od 931.
Lotar był synem Hugo z Arles oraz Aldy Starszej. Otrzymał imię po pradziadku, królu frankijskim, Lotarze II (w związku z tym uważał się za przedstawiciela Karolingów. Jego ojciec od 905 był regentem Dolnej Burgundii, a w 928 został jej królem. Następnie walczył z Rudolfem II z Górnej Burgundii o władzę nad całą Burgundią i Włochami. Ostatecznie rzeczywistą władzę nad Burgundią uzyskał Rudolf, a Hugo został królem Włoch. Po śmierci Rudolfa w 937 wzrosło znaczenie Hugo, który chciał zmusić Bertę Szwabską (wdowę po Rudolfie) do małżeństwa ze sobą, a jego córkę Adelajdę do małżeństwa ze swym synem, Lotarem. Sprzyjały temu małoletniość następcy Rudolfa, Konrada i pokój zawarty przez obydwu władców w 933. Ostatecznie tylko małżeństwo Lotara po dziesięcioletnim narzeczeństwie doszło do skutku (ok. 946) ze względu na interwencję cesarza Otto I.
Hugo w 931 uczynił ze swego syna koregenta. Jego rządy nie cieszyły się poparciem wśród poddanych. W 945 Berengar z Ivrei wzniecił powstanie przeciw dynastii Bosonidów z Arles i Hugo za cenę oddania rzeczywistej władzy Berengarowi i wygnania do rodzinnej Prowansji zachował formalny tytuł króla. Dwa lata później Hugo zmarł, a władzę formalnie objął Lotar, praktycznie całkowicie zależny od Berengara. Lotar zmarł 22 listopada 950 roku, mając dwadzieścia kilka lat, najpewniej otruty na rozkaz Berengara, który zmusił do małżenstwa z Adalbertem, swym synem, Adelajdę, wdowę po poprzedniku.
Małżeństwo i potomstwo
Z małżeństwa z Adelajdą (burgundzką księżniczką) doczekał się córki Emmy (ur. ok. 948), od 966 żonę Lotara, króla Franków zachodnich. Emma być może uczestniczyła w pozbawieniu władzy i życia najpierw Lotara, potem ich syna, Ludwika Gnuśnego i wyniesieniu na tron dynastii Kapetyngów.
Ciekawostki
O Lotarze wspomina Hrotswitha z Gandersheim w żywocie świętej Adelajdy Burgundzkiej.
Bibliografia
- Encyklopedia Britannica, "Lothar II."; w wersji elektronicznej
- Pierre Riché, Les Carolingiens, une famille qui fit l'Europe, París: 1983, ISBN 2-01-009737-8 (fr.)
- Jean-Charles Volkmann, Bien Connaître les généalogies des rois de France, ISBN 2-87747-208-6 (fr.)