S-Bahn w Berlinie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{ |
{{Szybka kolej miejska infobox |
||
|kolor1 = #408040 |
|||
⚫ | |||
| |
|kolor2 = white |
||
⚫ | |||
|grafika_opis = Logo |
|||
|grafika = Topographischer Netzplan der S-Bahn Berlin.png |
|||
|lokalizacja = [[Berlin]], [[Niemcy]] |
|||
| |
|opis grafiki = Schemat sieci berlińskiej S-Bahn |
||
|państwo = Niemcy |
|||
|uruchomienie = 1924 |
|||
|miasto = Berlin |
|||
|likwidacja = |
|||
|związek komunikacyjny = [[Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg|VBB]] |
|||
⚫ | |||
| |
|data uruchomienia = 8 sierpnia 1924 |
||
| |
|data likwidacji = |
||
| |
|data odbudowy = |
||
⚫ | |||
|zasilanie = [[trzecia szyna]] =750V |
|||
⚫ | |||
|pasażerowie = |
|||
| |
|całkowita długość linii = 331,5 km |
||
|liczba linii = 15 |
|||
⚫ | |||
|dzienna liczba pasażerów = 1,3 mln |
|||
⚫ | |||
|minimalna częstotliwość = 5 min |
|||
⚫ | |||
|długość jednotorowych = |
|||
|długość nieużywanych = |
|||
|długość wydzielonych = |
|||
|długość podziemnych = |
|||
|długość w budowie = |
|||
|rozstaw toru = 1435 mm |
|||
|napięcie zasilania = 750 V |
|||
|liczba stacji = 166 |
|||
|liczba pociągów = |
|||
|liczba wagonów = |
|||
|www = |
|||
|commons = S-Bahn Berlin |
|||
}} |
}} |
||
Wersja z 14:09, 3 lip 2015
Szablon:Szybka kolej miejska infobox
Berlińska S-Bahn - szybka kolej miejska, najstarsza w Niemczech i pierwowzór klasycznej SKM na całym świecie. Linie S-Bahn obsługiwane są przez firmę S-Bahn Berlin GmbH, spółkę-córkę Deutsche Bahn. Obecnie w Berlinie kursuje 15 linii S-Bahn, większość z nich wyjeżdża poza granice miasta. Wraz z liniami U-Bahn tworzą kręgosłup komunikacji miejskiej aglomeracji Berlina, zintegrowanej w Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg.
Nazwa S-Bahn wywodzi się z określenia Stadt-Schnell-Bahn (szybka kolej miejska).
Linie S-Bahn rozmieszczone są w trzech grupach:
- linie wschód-zachód, przebiegające na centralnym odcinku przez kolej wiaduktową (Stadtbahn)
- linie północ-południe, na centralnym odcinku w tunelu (Nord-Süd S-Bahn)
- linie okólne (die Ringbahn)
Linia Ringbahn na mapie przypomina kształtem głowę psa, dlatego kolokwialnie berlińczycy nazywają ją, jak również centralny obszar przez nią otoczony właśnie Psim łbem (niem. Hundekopf).
Linie
Linia | Przebieg trasy | Liczba stacji | Szlaki kolejowe |
---|---|---|---|
S1 | Wannsee ↔ Oranienburg | 35 | Wannseebahn, Nord-Süd-Tunnel, Preußische Nordbahn |
S2 | Blankenfelde↔ Bernau | 28 | Dresdener Bahn, Nord-Süd-Tunnel, Stettiner Bahn |
S25 | Teltow Stadt ↔Hennigsdorf | 27 | Anhalter Bahn, Nord-Süd-Tunnel, Kremmener Bahn |
S3 | Spandau ↔ Erkner | 30 | Schlesische Bahn |
S41 | Gesundbrunnen - Südkreuz - Gesundbrunnen | 28 | Berliner Ringbahn (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) |
S42 | Gesundbrunnen - Südkreuz - Gesundbrunnen | 28 | Berliner Ringbahn (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara) |
S45 | Südkreuz ↔ Port lotniczy Berlin-Schönefeld | 12 | zewnętrzny pierścień towarowy, Görlitzer Bahn, Berliner Ringbahn |
S46 | Westend ↔ Königs Wusterhausen | 23 | Görlitzer Bahn, Berliner Ringbahn |
S47 | Berlin Hermannstraße ↔ Spindlersfeld | 7 | Görlitzer Bahn, Berliner Ringbahn |
S5 | Westkreuz ↔ Strausberg Nord | 30 | Berliner Stadtbahn, Preußische Ostbahn |
S7 | Potsdam Hauptbahnhof ↔ Ahrensfelde | 29 | Wetzlarer Bahn, Berliner Stadtbahn, Wriezener Bahn |
S75 | Spandau ↔ Wartenberg | 27 | Olympiabahn, Berliner Stadtbahn, zewnętrzny pierścień towarowy |
S8 | Birkenwerder ↔ Zeuthen | 24 | Görlitzer Bahn, Berliner Ringbahn, Stettiner Bahn |
S85 | Waidmannslust ↔ Berlin-Grünau | 20 | Görlitzer Bahn, Berliner Ringbahn, Stettiner Bahn |
S9 | Blankenburg ↔ Port lotniczy Berlin-Schönefeld | 20 | zewnętrzny pierścień towarowy, Görlitzer Bahn, Berliner Stadtbahn, Olympiabahn |
Historia
Historia S-Bahn rozpoczęła się wraz z uruchomieniem pociągów lokalnych na średnicowej linii estakadowej (Stadtbahn - dosłownie "kolej miejska" lub "linia przez miasto") w 1882. Następnie rozwinęły się również koleje podmiejskie (Vorortbahn) i okrężna (Ringbahn). Od 1924 zaczęto elektryfikację tych kolei, zaś 1 grudnia 1930 połączono je w system S-Bahn. Jeszcze kilkadziesiąt lat po II wojnie światowej część linii obsługiwana była przez pociągi elektryczne, część zaś przez parowe. Zasięg sieci S-Bahn był wówczas większy niż dzisiaj (pociągi dojeżdżały m.in. do Falkensee, Rangsdorf, Velten). Większość linii niezelektryfikowanych do lat sześćdziesiątych w późniejszym okresie została wyłączona z sieci S-Bahn i przejęta przez koleje regionalne.
W czasie ponad 80 lat eksploatacji elektrycznych kolei miejskich w Berlinie zdarzyło się kilka wypadków (pożary, wykolejenia), jednak nikt w nich nie zginął.