Kozińce (szczyt): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Mathieu Mars przeniósł stronę Kozińce (góra) do Kozińce (szczyt): styl
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Drobne zmiany typogrficzne, poprawa linkujących.
Linia 25: Linia 25:
Tereny podszczytowe Kozińców pokrywają polany, natomiast stoki w niższych partiach są w większości zalesione. Prawie na samym szczycie stoi budynek, w którym przez wiele lat mieściło się [[schronisko młodzieżowe]] [[Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych|PTSM]], a tuż obok – maszt wzniesionej w latach 60. XX w. telewizyjnej stacji przekaźnikowej. Na północno-zachodnim stoku [[Wyciąg narciarski|narciarski]] [[wyciąg orczykowy]], rozebrany kilka lat temu.
Tereny podszczytowe Kozińców pokrywają polany, natomiast stoki w niższych partiach są w większości zalesione. Prawie na samym szczycie stoi budynek, w którym przez wiele lat mieściło się [[schronisko młodzieżowe]] [[Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych|PTSM]], a tuż obok – maszt wzniesionej w latach 60. XX w. telewizyjnej stacji przekaźnikowej. Na północno-zachodnim stoku [[Wyciąg narciarski|narciarski]] [[wyciąg orczykowy]], rozebrany kilka lat temu.


Tuż na południe od szczytu krzyżują się [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]]: szlak {{szlak|zielony}} z Wisły [[Nowa Osada|Nowej Osady]] na [[Przełęcz Kubalonka|przełęcz Kubalonkę]] ze szlakiem {{szlak|żółty}} z Wisły [[Głębce|Głębców]] na przełęcz [[Przełęcz Szarcula|Szarculę]]. Północne stoki Kozińców trawersuje szlak {{szlak|czarny}} z Wisły Nowej Osady do Wisły Głębców.
Tuż na południe od szczytu krzyżują się [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]]: szlak {{szlak|zielony}} z Wisły [[Nowa Osada (Wisła)|Nowej Osady]] na [[Przełęcz Kubalonka|przełęcz Kubalonkę]] ze szlakiem {{szlak|żółty}} z Wisły [[Głębce|Głębców]] na przełęcz [[Przełęcz Szarcula|Szarculę]]. Północne stoki Kozińców trawersuje szlak {{szlak|czarny}} z Wisły Nowej Osady do Wisły Głębców.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Barański Mirosław: ''Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik Turystyczny''. Seria "Polskie góry" – nr 1. Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1994.
* Barański Mirosław: ''Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik Turystyczny''. Seria „Polskie góry” – nr 1. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1994.


[[Kategoria:Polskie szczyty Beskidu Śląskiego]]
[[Kategoria:Polskie szczyty Beskidu Śląskiego]]

Wersja z 15:27, 12 paź 2017

Kozińce
{{{nazwa oryginalna}}}
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

776 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Kozińce (776 m) – szczyt w Beskidzie Śląskim. Stanowi kulminację grzbietu, który biegnie w kierunku północno-zachodnim od szczytu Kubalonki i rozdziela doliny Wisły oraz Głębiczka (niżej – Kopydła).

Nazwa (pierwotnie w formie Koziniec) wiąże się z dawnym wypasaniem kóz w okolicznych lasach. Obecną nazwę (Kozińce w liczbie mnogiej) przeniesiono z rozrzuconego wokół szczytu osiedla.

Tereny podszczytowe Kozińców pokrywają polany, natomiast stoki w niższych partiach są w większości zalesione. Prawie na samym szczycie stoi budynek, w którym przez wiele lat mieściło się schronisko młodzieżowe PTSM, a tuż obok – maszt wzniesionej w latach 60. XX w. telewizyjnej stacji przekaźnikowej. Na północno-zachodnim stoku narciarski wyciąg orczykowy, rozebrany kilka lat temu.

Tuż na południe od szczytu krzyżują się szlaki turystyczne: szlak szlak turystyczny zielony z Wisły Nowej Osady na przełęcz Kubalonkę ze szlakiem szlak turystyczny żółty z Wisły Głębców na przełęcz Szarculę. Północne stoki Kozińców trawersuje szlak szlak turystyczny czarny z Wisły Nowej Osady do Wisły Głębców.

Bibliografia

  • Barański Mirosław: Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik Turystyczny. Seria „Polskie góry” – nr 1. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1994.