Działo samobieżne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
linki zewnętrzne |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
* [[działo pancerne]] |
* [[działo pancerne]] |
||
* [[niszczyciel czołgów]] |
* [[niszczyciel czołgów]] |
||
* [[przegląd zagadnień z zakresu wojskowości]] |
|||
[[Kategoria:Działa samobieżne| ]] |
[[Kategoria:Działa samobieżne| ]] |
||
Wersja z 02:40, 12 sty 2007
Działo samobieżne – działo umieszczone na podwoziu czołgu lub innego pojazdu mechanicznego. Pierwszym działem samobieżnym była powstała w 1917 r. angielska konstrukcja o nazwie Gun Carrier Mark I.
Wraz z wprowadzeniem na uzbrojenie czołgów i wyposażeniem piechoty w transporter opancerzony pojawiła się konieczność dostosowania artylerii do zwiększonych szybkości przemieszczania się oraz możliwości pokonywania trudnego terenu, tak aby artyleria mogła wspierać tak mobilne wojsko.
Najprostszą koncepcją było osadzenie typowego wyposażenia artyleryjskiego na podwoziu, najczęściej gąsienicowym lub kołowym czasami półgasienicowym. Opancerzenie chroniło przed odłamkami pocisków artyleryjskich, bomb lotniczych jak też ostrzałem ręcznej broni piechoty.
Głównym uzbrojeniem działa samobieżnego mogła być zarówno armata jak i haubica, czasami nawet moździerz. Znakomita większość dział samobieżnych nie posiadała obrotowej wieży i zmiana kierunku prowadzenia ognia wymagała przestawiania całego działa.
W takiej roli działo samobieżne podążało za jednostkami czołowymi wspierając je w razie potrzeby ogniem artyleryjskim.
Początkowo działa samobieżne występowało głównie jako samobieżne działo polowe wspierając własne jednostki ogniem artyleryjskim zza pierwszej linii.
Z tej koncepcji weewoluowało też działo pancerne, silnie opancerzona odmiana działa samobieżnego przeznaczona do bezpośredniego wsparcia jednostek na pierwszej linii. Znakomicie radziło sobie z małymi celami punktowymi, takimi jak silnie okopane karabiny maszynowe, działa przeciwnika czy schrony bojowe, które niszczyło strzałami bezpośrednimi z małej odległości.
Inną specjalistyczną odmianą działa samobieżnego był niszczyciel czołgów, uzbrojony w działo przeciwpancerne.
Rozróżnienie między działem samobieżnym, działem pancernym a niszczycielem czołgów bywa często umowne, gdyż decydują tu nie cechy konstrukcyjne a sposób użycia.
Ważną odmianą działa samobieżnego jest samobieżne działo przeciwlotnicze. Przeznaczone do osłony przeciwlotniczej własnych jednostek. Ze względu na specyfikę obrony przeciwlotniczej miało obrotowo osadzone działka.