Shaftesbury Avenue: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Ulica infobox}}
kat.
Linia 26: Linia 26:
[[Kategoria:Ulice w Londynie]]
[[Kategoria:Ulice w Londynie]]
[[Kategoria:City of Westminster]]
[[Kategoria:City of Westminster]]
[[Kategoria:Atrakcje turystyczne w Londynie]]

Wersja z 07:07, 9 gru 2020

Shaftesbury Avenue
City of Westminster
Ilustracja
Shaftesbury Avenue (2007)
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, po prawej znajduje się punkt z opisem „Shaftesbury Avenue”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Shaftesbury Avenue”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Shaftesbury Avenue”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Shaftesbury Avenue”
51°30′43″N 0°07′55″W/51,512000 -0,132000

Shaftesbury Avenue – jedna z głównych ulic w centralnym Londynie (Wielka Brytania). Łączy Piccadilly Circus z New Oxford Street przecinając Charing Cross Road i ma swój początek w Chinatown. Shaftesbury Avenue została zbudowana pod koniec XIX wieku przez architekta George'a Vulliamy'ego i inżyniera Josepha Bazalgette, celem usprawnienia komunikacji w zatłoczonych dzielnicach St. Giles i Soho[1]. Na skrzyżowaniu Shaftesbury Avenue i Charing Cross Road znajduje się Palace Theatre. Na północno-wschodnim końcu ulicy znajduje się kolejny duży teatr – Shaftesbury Theatre.

Ulica została nazwana na cześć Anthony'ego Ashleya-Coopera, 7. Hrabiego Shaftesbury i postrzegana jest jako serce West Endu, londyńskiej dzielnicy teatrów.

Wieczorami uliczni artyści gromadzą się przed bankiem NatWest, gdzie tworzą portrety turystów[2].

Przypisy

  1. Shaftesbury Avenue. British History Online. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).
  2. John-Paul Flintoff: Hopes of immortality. New Statesman. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).