Echidna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot poprawia: pt:Equidna |
m Naprawa linku do strony ujednoznaczniającej, int., lit. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{disambigR|mitologii|[[Echidna (rodzaj)|ryby z rodzaju Echidna]]}} |
{{disambigR|mitologii|[[Echidna (rodzaj)|ryby z rodzaju Echidna]]}} |
||
'''Echidna''' ({{greka|Ἔχιδνα}} – "Żmija") |
'''Echidna''' ({{greka|Ἔχιδνα}} – "Żmija") – potwór w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]], o ciele w połowie młodej kobiety, w połowie cętkowanego węża. Miała czarne oczy, przerażający wygląd i była stale żądna krwi, żywiła się ludzkim mięsem. [[Hezjod]] pisze o niej [''Theog.'' 304]: |
||
{{Cytat|:''Ona też inny zrodziła stwór, niepokonany, ogromny'' |
{{Cytat|:''Ona też inny zrodziła stwór, niepokonany, ogromny'' |
||
: ''niepodobny ni ludziom, ni nieśmiertelnym bogom,'' |
: ''niepodobny ni ludziom, ni nieśmiertelnym bogom,'' |
||
: ''w grocie wydrążonej |
: ''w grocie wydrążonej – boską gwałtowną Echidnę,'' |
||
: ''wpół bystrooką dziewczynę młodą, o pięknych policzkach'' |
: ''wpół bystrooką dziewczynę młodą, o pięknych policzkach'' |
||
: ''wpół ogromnego |
: ''wpół ogromnego węża, wielkiego i potężnego,'' |
||
: ''w cętki, okrutnego, w głębinach ziemi przeświętej.'' |
: ''w cętki, okrutnego, w głębinach ziemi przeświętej.'' |
||
: Przeł. Jerzy Łanowski}} |
: Przeł. Jerzy Łanowski}} |
||
Według [[Apollodoros]] |
Według [[Apollodoros z Aten (historyk)|Apollodorosa]] była córką [[Tartaros]]a i [[Gaja|Gai]] [II 1.2], według [[Hezjod]]a [[Chrysaor]]a (syna Posejdona) i [[Kallirhoe]] (córki Okeanosa) [''Theog.'' 295], według [[Pauzaniasz (geograf)|Pauzaniasza]] nieznanego bliżej [[Peiras]]a i [[Styks]]u [Paus. VIII 18.1]. |
||
Według Hezjoda żyła razem z [[Tyfon]]em w jaskini w w kraju [[Arima|Arimów]] (Arima) |
Według Hezjoda żyła razem z [[Tyfon]]em w jaskini w w kraju [[Arima (mitologia)|Arimów]] (Arima) – poświadczonym także w ''[[Iliada|Iliadzie]]'' [II 783], lokalizowanym w różnych miejscach, przeważnie w [[Cylicja|Cylicji]] lub na końcu świata. |
||
Grecy znad Morza Czarnego byli jednak przekonani, że żyła w Scytii. Według ich opowieści, przekazanej przez [[Herodot]]a [IV 7], gdy Herakles uprowadził [[woły Geriona]], odwiedził także Scytię, kraj wtedy wciąż bezludny. Zasnął tam, a kiedy spał, jego konie zniknęły. Kiedy się obudził, wyruszył na ich poszukiwanie i zawędrował do kraju [[Hylaja]]. Znalazł tam w jaskini potworną Echidnę, którą spytał, czy wie, gdzie są jego konie. Echidna odpowiedziała, że ma je ona sama, ale nie odda ich, jeśli Herakles nie odbędzie z nią stosunku. Heros zgodził się, ale Echidna zwlekała z oddaniem mu koni, bo pragnęła jak najdłużej |
Grecy znad Morza Czarnego byli jednak przekonani, że żyła w Scytii. Według ich opowieści, przekazanej przez [[Herodot]]a [IV 7], gdy Herakles uprowadził [[woły Geriona]], odwiedził także Scytię, kraj wtedy wciąż bezludny. Zasnął tam, a kiedy spał, jego konie zniknęły. Kiedy się obudził, wyruszył na ich poszukiwanie i zawędrował do kraju [[Hylaja]]. Znalazł tam w jaskini potworną Echidnę, którą spytał, czy wie, gdzie są jego konie. Echidna odpowiedziała, że ma je ona sama, ale nie odda ich, jeśli Herakles nie odbędzie z nią stosunku. Heros zgodził się, ale Echidna zwlekała z oddaniem mu koni, bo pragnęła jak najdłużej zatrzymać go przy sobie. Kiedy w końcu je zwróciła i odchodził, oświadczyła, że ma z nim troje synów. Spytała, co ma z nimi zrobić – osiedlić ich w bezludnej dotąd Scytii, czy odesłać. Herakles pozostawił jej swój pas ze złotą czarą i jeden z łuków, każąc osiedlić tego, kto będzie umieć ich używać, odesłać tego, kto nie będzie tego potrafił. Gdy dorośli, Echidna nadała synom imiona – [[Agatyrsos]], [[Gelonos]] i [[Skytes]]. Jedynie Skytes potrafił używać łuku i pasa Heraklesa, osiadł więc w Scytii i został jej pierwszym królem, od którego wywodzą się wszyscy inni – odtąd królowie Scytów noszą czarę u pasa. |
||
Według Apollodorosa [II 1.2] Echidna została zgładzona w czasie snu przez [[Argos Panoptes|Argosa Panoptesa]]. |
Według Apollodorosa [II 1.2] Echidna została zgładzona w czasie snu przez [[Argos Panoptes|Argosa Panoptesa]]. |
||
== Potomstwo == |
== Potomstwo == |
||
O potwornym potomstwie Echidny zrodzonym ze związku z Tyfonem mówi wielu autorów |
O potwornym potomstwie Echidny zrodzonym ze związku z Tyfonem mówi wielu autorów – Hezjod [''Theog.'' 307], Apollodoros [II 3.1–5., II 3.10–11, III 5.8], [[Caius Iulius Hyginus|Hyginus]] [''Fab.'' Praef.; ''Fab.'' 151]. Wymieniają oni: |
||
* [[Chimera (mitologia)|Chimerę]] |
* [[Chimera (mitologia)|Chimerę]] |
||
* |
* dwugłowego psa [[Orthros]]a |
||
* |
* stugłowego smoka [[Ladon (mitologia)|Ladona]], który strzegł [[jabłka Hesperyd|jabłek Hesperyd]] |
||
* |
* smoka kolchidzkiego |
||
* [[Sfinks]]a |
* [[Sfinks]]a |
||
* [[Cerber]]a |
* [[Cerber]]a |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
* [[Gorgona (postać mitologiczna)|Gorgonę]] |
* [[Gorgona (postać mitologiczna)|Gorgonę]] |
||
* [[Hydra Lernejska|Hydrę Lernejską]] |
* [[Hydra Lernejska|Hydrę Lernejską]] |
||
* |
* orła, który pożerał wątrobę [[Prometeusz (mitologia)|Prometeusz]]a |
||
* [[Lew Nemejski|Lwa Nemejskiego]] |
* [[Lew Nemejski|Lwa Nemejskiego]] |
||
Wersja z 12:06, 2 sie 2009
Echidna (stgr. Ἔχιδνα – "Żmija") – potwór w mitologii greckiej, o ciele w połowie młodej kobiety, w połowie cętkowanego węża. Miała czarne oczy, przerażający wygląd i była stale żądna krwi, żywiła się ludzkim mięsem. Hezjod pisze o niej [Theog. 304]:
- Ona też inny zrodziła stwór, niepokonany, ogromny
- niepodobny ni ludziom, ni nieśmiertelnym bogom,
- w grocie wydrążonej – boską gwałtowną Echidnę,
- wpół bystrooką dziewczynę młodą, o pięknych policzkach
- wpół ogromnego węża, wielkiego i potężnego,
- w cętki, okrutnego, w głębinach ziemi przeświętej.
- Przeł. Jerzy Łanowski
Według Apollodorosa była córką Tartarosa i Gai [II 1.2], według Hezjoda Chrysaora (syna Posejdona) i Kallirhoe (córki Okeanosa) [Theog. 295], według Pauzaniasza nieznanego bliżej Peirasa i Styksu [Paus. VIII 18.1].
Według Hezjoda żyła razem z Tyfonem w jaskini w w kraju Arimów (Arima) – poświadczonym także w Iliadzie [II 783], lokalizowanym w różnych miejscach, przeważnie w Cylicji lub na końcu świata.
Grecy znad Morza Czarnego byli jednak przekonani, że żyła w Scytii. Według ich opowieści, przekazanej przez Herodota [IV 7], gdy Herakles uprowadził woły Geriona, odwiedził także Scytię, kraj wtedy wciąż bezludny. Zasnął tam, a kiedy spał, jego konie zniknęły. Kiedy się obudził, wyruszył na ich poszukiwanie i zawędrował do kraju Hylaja. Znalazł tam w jaskini potworną Echidnę, którą spytał, czy wie, gdzie są jego konie. Echidna odpowiedziała, że ma je ona sama, ale nie odda ich, jeśli Herakles nie odbędzie z nią stosunku. Heros zgodził się, ale Echidna zwlekała z oddaniem mu koni, bo pragnęła jak najdłużej zatrzymać go przy sobie. Kiedy w końcu je zwróciła i odchodził, oświadczyła, że ma z nim troje synów. Spytała, co ma z nimi zrobić – osiedlić ich w bezludnej dotąd Scytii, czy odesłać. Herakles pozostawił jej swój pas ze złotą czarą i jeden z łuków, każąc osiedlić tego, kto będzie umieć ich używać, odesłać tego, kto nie będzie tego potrafił. Gdy dorośli, Echidna nadała synom imiona – Agatyrsos, Gelonos i Skytes. Jedynie Skytes potrafił używać łuku i pasa Heraklesa, osiadł więc w Scytii i został jej pierwszym królem, od którego wywodzą się wszyscy inni – odtąd królowie Scytów noszą czarę u pasa.
Według Apollodorosa [II 1.2] Echidna została zgładzona w czasie snu przez Argosa Panoptesa.
Potomstwo
O potwornym potomstwie Echidny zrodzonym ze związku z Tyfonem mówi wielu autorów – Hezjod [Theog. 307], Apollodoros [II 3.1–5., II 3.10–11, III 5.8], Hyginus [Fab. Praef.; Fab. 151]. Wymieniają oni:
- Chimerę
- dwugłowego psa Orthrosa
- stugłowego smoka Ladona, który strzegł jabłek Hesperyd
- smoka kolchidzkiego
- Sfinksa
- Cerbera
- Scyllę
- Gorgonę
- Hydrę Lernejską
- orła, który pożerał wątrobę Prometeusza
- Lwa Nemejskiego
Według Hezjoda Orthos zgwałcił własną matkę, a Sfinks i Lew Nemejski byli ich dziećmi.
Według wersji mieszkańców kolonii greckich nad Morzem Czarnym, Herakles przemierzając Scytię ze stadami Geriona spłodził z Echidny troje dzieci:
Bibliografia
- Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology
- Robert Graves, Mity greckie, Warszawa 1974