Bereżnica Niżna: Różnice pomiędzy wersjami

{{{nazwa}}}
	{{{rodzaj miejscowości}}}
	[[Plik:{{{zdjęcie}}}\|240x240px\|alt={{{alt zdjęcia}}}\|{{{opis zdjęcia}}}]]; {{{opis zdjęcia}}}
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	leski
Gmina	Solina
Sołectwo	{{{sołectwo}}}
Liczba ludności (?)	{{{liczba ludności}}}
Strefa numeracyjna	{{{strefa numeracyjna}}}
Kod pocztowy	{{{kod pocztowy}}}
Tablice rejestracyjne	{{{tablice rejestracyjne}}}
SIMC
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 07:05, 7 paź 2009

Bereźnica Niżna (w 1580 Braznicza, w latach 1977-1981 Brzeźniczka) – nieistniejąca wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina.

Historia

Bereźnica Niżna, to łemkowska wieś , lokowana na prawie wołoskim w II połowie XVI wieku. W dokumencie z 1580 roku " O podziale dóbr leskich i sobieńskich Piotra Kmity - wymienia się wioskę jako już istniejacą i przynależną do folwarku we wsi Myczkowce. Jako ciekawostę warto dodać, że pierwsi osadnicy należeli do ludzi wybranych lub zasłużonych, ponieważ osadzani byli na dwóch łanach (46 ha.) Pozostałe wioski tego okresu maksymalnie na 1-1,5 łanach. Wioska trzykrotnie była palona przez Tatarów w XVII wieku. Po ostatnim najeździe Tatarskim wieś została zasiedlona przez rodziny z Ziemi Krakowskiej i Sandomierskiej oraz kilku rodzin ocalałych z pożogi tatarskiej jak np. Filipy. Wioska była dwuwyznaniowa. Od 1897 - 1918 roku wielu mieszkańców BN bierze udział w Wielkiej Emigracji Zarobkowej do Ameryki. Zarobione pieniądze lokowano w ziemię i nowe zabudowania gospodarcze. Wieś do 1913 roku wykupiła swoje grunty z rąk dawnych właścicieli (Złotnickich). W 1916 Hawryło Zawojski ufundował we wiosce kaplicę pw. Opieki Matki Bożej, a jego żona Amelia Zawojska (z d.Wójtów) cmentarz. W 1941 roku niemcy pozwolili otworzyć we wsi filialna placówkę Uhreckiej Szkoły Podstawowej dla dzieci i dorosłych. W tym samym czasie Niemcy rozpoczeli wywózkę na roboty do Austrii i Niemiec 80% młodzieży w wieku 14 - 18 lat. W okresie wojennym Niemcy testowali na gruntach folwarcznych uprawę nowych roślin oleistych na potrzeby walczącej armii. Istniejący we wiosce folwark pełnił w latach 1939-1941 rolę straznicy granicznej i żandarmerii do której zgłaszali sie miejscowi Żydzi. Ostatnich ukrywających się Żydów z Bereźnicy Niżnej przypadkowo złapała żandarmeria niemiecka w lipcu 1944 roku - trafili do Leska. Za wyzwolenie wsi przyjmuje się datę 16 wrzesnia 1944 roku, kiedy to zmotoryzowana kolumna rosyjska przejechała przez wioskę w pogoni za wycofującymi się odzdziałami niemieckimi z Bereski. Wieś upadła dopiero po jej ponownym spaleniu 2 października 1945 przez NKWD i LWP, spalono wtedy 36 gospodarstw z posród 39 uwczeście istniejących. Jego przyczyna była przypadkowa potyczka Sotni PRUTA ze zwiadem konnym 34 pp LWP i wzięcie do niewoli rannego w potyczce dowódcy. Na prośbę mieszkańców wioski żołnierza puszczono wolno a jeden z mieszkańców odwiózł go do szpitala w Lesku ( p.Gnap). Incydent wykorzystało NKWD do zorganizowania akcji odwetowej z udziałem LWP. Zamordowano 15 osób w tym również dzieci. Ostatnim sołtysem wsi był od 1940 do 1946 roku p. Krysiak (gwarowo Kryszak). Po nim obowiązki sołtysa do maja 1947 roku pełnił p.Dmytro Wysoczański( Legionista z 1917 r.). W 1946 roku kilka rodzin wysiedlono na Ukrainę, a podczas Akcji Wisła resztę wywieziono na tereny Pomorza Zach. Przed pierwszą akcją wysiedlenia mieszkańców na Ukrainę, NKWD zorganizowała prowokację z udziałem swoich przebierańców "UPA" i nad głowami ocalałych mieszkańów urządziła sobie potyczkę po której zdesperowanym mieszkańcom podstawiono wozy i wywieziono do wsi Myczkowce a z tamtad po selekcji do Uherc Mineralnych. Organy bezpieczeństwa na terenach Beszczad fałszowały wykazy wysiedlonych, np. w spisie wysiedlonych mieszkańców Bereźnicy Niżnej na Ukrainę widnieją mieszkańcy Bereźnicy Wyżnej i innych wiosek na łączna liczbę 120 osób. Rzeczywistych wysiedlonych mieszkańców wioski tam nie ma. W celu zatarcia zbrodni i usprawiedliwienia mordu szef Olszanickiej NKWD Sarajew spreparował dokument o istnieniu w Bereźnicy Niżnej 45 osobowej gruby bojowej SB UPA. Dziś w oparciu o ten dokument tworzy się dezinformację, majacą na celu odwrócenie uwagi od mordu. Przypomnę tylko, ze grupy bojowe SB UPA składały się z 3-4 osób. Wystarczy zapoznać się ze strukturami UPA aby rozpoznać fałsz informacyjny.

Najstarszy dostępny spis austriacki mówi, że: - w 1787 Bereźnicę Niżną zamieszkiwały n/w rodziny: