Piroforyczność

Piroforyczność – właściwość pierwiastków i związków chemicznych, powodująca samozapłon w kontakcie z tlenem z powietrza.

Piroforyczność nie jest stałą cechą substancji, lecz zależy silnie od ich postaci fizycznej, składu powietrza (procentowa zawartość tlenu, wilgotność) oraz temperatury. Szczególnie podatne na samozapłon są pyły i aerozole. Np. węgiel kamienny w postaci bloków nie wykazuje silnych własności piroforycznych w temperaturze pokojowej, lecz w formie pyłu może ulec samozapłonowi w temperaturze 60 °C.

Do pierwiastków wykazujących silne własności piroforyczne w temperaturze pokojowej należą m.in. metale alkaliczne (zwłaszcza potas, cez i frans) a także fosfor biały. Przykładami związków piroforycznych są np. glinowodorek litu (LiAlH₄), wodorek sodu (NaH), metylolit (CH₃Li) i liczne związki metaloorganiczne.