Nieszpory sycylijskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: bg:Сицилианска вечерня |
m robot poprawia: an:Vespras Secilianas |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
[[Kategoria:Powstania]] |
[[Kategoria:Powstania]] |
||
[[an: |
[[an:Vespras Secilianas]] |
||
[[bs:Sicilijansko večernje]] |
[[bs:Sicilijansko večernje]] |
||
[[bg:Сицилианска вечерня]] |
[[bg:Сицилианска вечерня]] |
||
Wersja z 13:00, 4 mar 2010
Nieszpory sycylijskie – powszechne powstanie mieszkańców Sycylii, które wybuchło w Poniedziałek Wielkanocny 30 marca 1282 w Palermo przeciw panowaniu francuskich Andegawenów.
Andegawenowie objęli panowanie na Sycylii dzięki poparciu udzielonemu papieżowi Urbanowi IV w walce z jego wrogiem królem Sycylii Manfredem, nieślubnym synem cesarza Fryderyka II. W bitwie pod Benewentem (1266 r.) Manfred zginął pokonany. Drakońskie rządy francuskich feudałów spowodowały bunt, który rozpoczął się 30 marca 1282 roku, sprowokowany zaczepkami francuskiego żołdaka wobec sycylijskiej mężatki. Wezwaniem do powstania były dzwony bijące na nieszpory. Sycylijczycy napadali i mordowali Francuzów, zmuszając ich do opuszczenia wyspy. Po usunięciu Karola I Andegaweńskiego na tron został wyniesiony król Aragonii Piotr III Aragoński, który wylądował na wyspie i koronował się 30 sierpnia 1282.
Zobacz też
Bibliografia
- D.J. Geanakoplos, Emperor Michael VIII Palaeologus and the West, 1258–1282: A Study in Byzantine–Latin Relations, Cambridge 1959 (zwłaszcza s. 335–377)
- Steven Runciman, Nieszpory sycylijskie. Dzieje świata śródziemnomorskiego w drugiej połowie XIII wieku, Katowice 2007 [wydanie oryginalne: Cambridge 1958] (zwłaszcza s. 212–267)