Kolorymetria (chemia): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: sl:Kolorimetrija |
|||
Linia 22: | Linia 22: | ||
[[ru:Колориметрия (химический метод)]] |
[[ru:Колориметрия (химический метод)]] |
||
[[sl:Kolorimetrija]] |
[[sl:Kolorimetrija]] |
||
[[uk:Колориметрія]] |
[[uk:Колориметрія (хімічний метод)]] |
Wersja z 13:01, 14 paź 2010
Kolorymetria - technika analityczna określania stężenia roztworów barwnych za pomocą wizualnego porównania intensywności barwy roztworu badanego z intensywnością barwy wzorca. W kolorymetrii wykorzystuje się liniową zależność absorpcji promieniowania widzialnego od stężenia roztworu (prawo Lamberta-Beera). Uważana za metodę prostą, szybką i dokładną.
Metody kolorymetryczne:
- metoda serii wzorców - próbkę badaną porównuje się z zestawem wzorców w probówkach kolorymetrycznych zawierających roztwory badanej substancji w określonych stężeniach lub ze skalą barw we wzorniku.
- miareczkowanie kolorymetryczne - do odpowiedniego rozpuszczalnika w cylindrze Nesslera dodaje się substancję oznaczaną tak długo, aż barwa roztworu zrówna się z barwą roztworu oznaczanego.
- oznaczenie stężenia w kolorymetrach lub cylindrach Hehnera, wykorzystując liniową zależność pomiędzy intensywnością zabarwienia a grubością warstwy roztworu.
Obecnie metody kolorymetryczne zostały w znacznej mierze wyparte przez analizę spektrofotometryczną za pomocą urządzeń optoelektronicznych (→ spektrofotometr). Miniaturowe podręczne zestawy kolorymetryczne z tabelami barw wykorzystywane są w warunkach (medycyna, rolnictwo, skażenia środowiska, badanie żywności). Powszechnie stosowana do szybkiego oszacowania pH roztworów za pomocą wyskalowanych papierków wskaźnikowych.
Źródła
- Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965.
- Mały słownik chemiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.