Jan Konopka (wojskowy): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 17:42, 2 lis 2010

Jan Konopka (ur. 1777 w Skołodyczach koło Słonimia, zm. 20 XII 1814^[1] w Warszawie) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny. Od 1792 podporucznik w 2 Ukraińskiej Brygadzie Kawalerii Narodowej, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, odznaczył sie pod Zieleńcami. W powstaniu kościuszkowskim walczył już jako porucznik, odznaczył się, ranny pod Maciejowicami.

Po powstaniu pojechał do Francji i służył w jej armii. Od 1797 w Legionach Polskich we Włoszech w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w Legii Nadwiślańskiej. Walczył w kampanii pruskiej i za bitwę pod Frydlandem uzyskał Legię Honorową. Uczestnik interwencji francuskiej w Hiszpanii, gdzie odniósł kolejne sukcesy ale i porażki. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa.

W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. J. Czaplicowi pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w Chersoniu. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. ^[2]

Bibliografia

H. P. Kosk, Generalicja polska, t.1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998

↑ Istnieją pewne rozbieżności odnośnie daty rocznej. Miłosz Korczyk podaje rok 1814, z kolei Encyklopedia popularna PWN, Warszawa 1997, s. 393, rok 1815.
↑ Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 40.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Jan Konopka (1775-1814)

[1] Istnieją pewne rozbieżności odnośnie daty rocznej. Miłosz Korczyk podaje rok 1814, z kolei Encyklopedia popularna PWN, Warszawa 1997, s. 393, rok 1815.

[2] Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 40.

[1]

[2]

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 W kampanii napoleońskiej [[1812]] dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. [[Joachim-Eufemij Czaplic|J. Czaplicowi]] pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w [[Chersoń|Chersoniu]]. W [[1814]] po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.
+W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]. <ref>Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, [[Warszawa]] [[1990]], s. 40.</ref>
 == Bibliografia ==
@@ Linia 26: / Linia 28: @@
 [[Kategoria:Polscy uczestnicy wojen napoleońskich|Konopka, Jan]]
 [[Kategoria:Polacy odznaczeni Legią Honorową|Konopka, Jan]]
+[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (Księstwo Warszawskie)]]
 [[Kategoria:Urodzeni w 1777|Konopka, Jan]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1814|Konopka, Jan]]