Epikleza: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Sobór watykański II - Zmieniono link(i) Sobór Watykański II |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
[[nl:Epiklese]] |
[[nl:Epiklese]] |
||
[[ja:エピクレーシス]] |
[[ja:エピクレーシス]] |
||
[[pt:Epiclese]] |
|||
[[sr:Епиклеза]] |
[[sr:Епиклеза]] |
||
[[sv:Epikles]] |
[[sv:Epikles]] |
Wersja z 18:18, 11 gru 2010
Epikleza (gr. wezwanie) – każde wezwanie skierowane do Boga, aby pobłogosławił lub uświęcił rzecz stworzoną (por. 1. List do Tymoteusza 4, 1-5). W anaforze kanonu mszalnego, epikleza jest modlitwą błagalną, aby Duch Święty zstąpił na dary ofiarne i przemienił je w Ciało i Krew Chrystusa dla duchowego pożytku tych, którzy je przyjmują. W Średniowieczu trwał spór o to, czy konsekracja dokonywała się przez słowa ustanowienia, jak to utrzymywali łacinnicy, czy łącznie z następującą epiklezą, jak to jest w większości anafor tradycji greckich i w ogóle wschodniej (por. DH 1017, 2718, 3556). Reforma liturgiczna, dokonana po Soborze Watykańskim II sprawiła, że w nowych modlitwach eucharystycznych umieszczono epiklezę przed konsekracją (prośba, aby przemienione zostały dary) i po konsekracji (prośba, aby przemienieni zostali przystępujący do Komunii Św.). Wydaje się, że dyskusja, czy modlitwa Uświęć tę ofiarę (łac. quam oblationem = tę ofiarę) przed konsekracją oraz Racz wejrzeć na nie (łac. Supra quae) i Pokornie Cię błagamy (łac.. Supplices te) po konsekracji w starym Kanonie Rzymskim (pierwsza modlitwa eucharystyczna) są częściami epiklezy, została rozstrzygnięta na korzyść opinii, iż cała anafora jest epiklezą.