Śmierć w Wenecji: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 13:39, 24 maj 2011

Śmierć w Wenecji (oryg. niem. Der Tod in Venedig) – nowela Tomasza Manna wydana w 1912 roku. Jest uważana za najważniejszą krótką formę Manna – również dlatego że porusza homoseksualny wątek platonicznej miłości do młodego chłopca.

Opis fabuły

Nowela opowiada historię starzejącego się utytułowanego kompozytora i pianisty Gustawa von Aschenbacha, który udaje się w podróż do Wenecji, gdzie zakochuje się w polskim chłopcu Tadziu. Aschenbach spędza czas na plaży Lido i w hotelu w pewnym stopniu śledząc chłopca i jego rodzinę. W momencie rozpaczy chce uciec z wydającej się mu duszną Wenecji – jednak przez przypadek zostaje. Okazuje się, że kufer z jego rzeczami zostaje wysłany przez pomyłkę niewłaściwym pociągiem. Wraca do Hotelu. Ostatecznie pobyt w Wenecji doprowadza do jego śmierci, ponieważ wybucha epidemia cholery, na którą Aschenbach umiera patrząc na bawiącego się z kolegami na plaży Tadzia. Uczucie do Tadzia przedstawione jest jako platoniczne uwielbienie dla piękna chłopca – które Aschenbach oddaje przez np. mityczne porównania chłopca do Feaka, Apolla.

Inspiracja

Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna Katja, zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w 1986 roku baron Władysław Moes. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio.

Odniesienia w kulturze

W 1971 na kanwie książki powstał film Śmierć w Wenecji w reżyserii Luchino Viscontiego. W główną rolę wcielił się Dirk Bogarde. Fragment tego filmu został wykorzystany w polskiej komedii Chłopaki nie płaczą z 2001. Użyto sceny z Gustawem von Aschenbachem płynącym gondolą, zaś "gangsterzy" oglądający go spodziewali się filmu sensacyjnego mając na uwadze sam tytuł filmu.
W 1973 powstało libretto dla opery Śmierć w Wenecji autorstwa Benjamina Brittena.

Linki zewnętrzne

Prawdziwy Tadzio – artykuł na temat inspiracji Tomasza Manna
Tadzio – strona poświęcona miłości Tomasza Manna do Tadzia
Władysław Moes – zdjęcia dorosłego Tadzia, czyli Władysława Moesa

Szablon:Link FA

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 == Opis fabuły ==
 [[Plik:1912 DerTod in Venedig.jpg | thumb| 120px|Der Tod in Venedig 1912]]
-Nowela opowiada historię starzejącego się utytułowanego literata Gustawa von Aschenbacha, który udaje się w podróż do [[Wenecja|Wenecji]], gdzie zakochuje się w polskim chłopcu Tadziu. Aschenbach spędza czas na plaży [[Lido (wyspa)|Lido]] i w hotelu w pewnym stopniu śledząc chłopca i jego rodzinę. W momencie rozpaczy chce uciec z wydającej się mu duszną Wenecji – jednak przez przypadek zostaje. Okazuje się, że kufer z jego rzeczami zostaje wysłany przez pomyłkę niewłaściwym pociągiem. Wraca do Hotelu Kąpielowego. Ostatecznie pobyt w Wenecji doprowadza do jego śmierci, ponieważ wybucha epidemia [[cholera|cholery]], na którą Aschenbach umiera patrząc na bawiącego się z kolegami na plaży Tadzia. Uczucie do Tadzia przedstawione jest jako platoniczne uwielbienie dla piękna chłopca – które Aschenbach oddaje przez np. mityczne porównania chłopca do Feaka, Apolla.
+Nowela opowiada historię starzejącego się utytułowanego kompozytora i pianisty Gustawa von Aschenbacha, który udaje się w podróż do [[Wenecja|Wenecji]], gdzie zakochuje się w polskim chłopcu Tadziu. Aschenbach spędza czas na plaży [[Lido (wyspa)|Lido]] i w hotelu w pewnym stopniu śledząc chłopca i jego rodzinę. W momencie rozpaczy chce uciec z wydającej się mu duszną Wenecji – jednak przez przypadek zostaje. Okazuje się, że kufer z jego rzeczami zostaje wysłany przez pomyłkę niewłaściwym pociągiem. Wraca do Hotelu. Ostatecznie pobyt w Wenecji doprowadza do jego śmierci, ponieważ wybucha epidemia [[cholera|cholery]], na którą Aschenbach umiera patrząc na bawiącego się z kolegami na plaży Tadzia. Uczucie do Tadzia przedstawione jest jako platoniczne uwielbienie dla piękna chłopca – które Aschenbach oddaje przez np. mityczne porównania chłopca do Feaka, Apolla.
 == Inspiracja ==