Gieorgij Szpagin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m [r2.5.2] robot dodaje: es:Georgi Shpagin |
m r2.7.2) (robot poprawia en:Georgy Shpagin |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
[[bg:Георги Шпагин]] |
[[bg:Георги Шпагин]] |
||
[[de:Georgi Semjonowitsch Schpagin]] |
[[de:Georgi Semjonowitsch Schpagin]] |
||
[[en: |
[[en:Georgy Shpagin]] |
||
[[es:Georgi Shpagin]] |
[[es:Georgi Shpagin]] |
||
[[fr:Gueorgui Chpaguine]] |
[[fr:Gueorgui Chpaguine]] |
Wersja z 20:00, 5 lip 2011
Gieorgij Siemionowicz Szpagin (ros. Георгий Семёнович Шпагин) (ur. 29 kwietnia 1897, zm. 6 lutego 1952) — Rosjanin, radziecki konstruktor broni strzeleckiej.
Urodził się 29 kwietnia 1897 we wsi Klucznikowo w guberni władymirskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu jedynie 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas I wojny światowej w 1916 został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu rusznikarskiego, gdzie uzyskał specjalność rusznikarza i zapoznał się z konstrukcją broni.
W 1920 podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji karabinów maszynowych, którego kierownikiem był znany konstruktor broni Wasilij Diegtariow. Wykazując talent, Szpagin w 1922 został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego km-u DT 7,62mm.
Szpagin następnie opracował ulepszony układ zasilania w amunicję dla wielkokalibrowego karabinu maszynowego (wkm) DK Diegtariewa kal. 12,7 mm, który był produkowany dotąd w małych seriach z powodu niskiej szybkostrzelności wynikającej z małych magazynków 30-nabojowych. Szpagin wyposażył wkm DK w bębnowy donośnik umożliwiający zasilanie taśmowe. Zmodernizowany wkm został przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1939 i skierowany do masowej produkcji pod oznaczeniem DSzK (Diegtariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj - Wielkokalibrowy Diegtariowa i Szpagina), stając się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u.
W 1941 Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni - pistolet maszynowy PPSz - popularną "pepeszę", produkowany w wielkich ilościach 5,5 miliona sztuk podczas II wojny światowej, stanowiący podstawową broń tej klasy Armii Czerwonej. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony orderem Lenina i nagrodą stalinowską. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.
Oprócz broni strzeleckiej Szpagin skonstruował w 1943 roku rakietnicę oświetlającą OPSz-1 i udany pistolet sygnałowy SPSz, za który został odznaczony drugim orderem Lenina.