Dom publiczny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (robot dodaje ar:بيت دعارة |
m Prośba o źródła, WP:SK |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Źródła|data=2011-08 }} |
|||
| ⚫ | |||
'''Dom publiczny''', potocznie: '''burdel''', zwane dawniej także '''zamtuzem''' lub '''lupanarem''' – [[budynek]] służący jako miejsce świadczenia usług [[seks]]ualnych za pieniądze. Opłata jest pobierana nie za rodzaj seksu czy usługi seksualnej, ale za użytkowanie danego pokoju przez określony czas. |
'''Dom publiczny''', potocznie: '''burdel''', zwane dawniej także '''zamtuzem''' lub '''lupanarem''' – [[budynek]] służący jako miejsce świadczenia usług [[seks]]ualnych za pieniądze. Opłata jest pobierana nie za rodzaj seksu czy usługi seksualnej, ale za użytkowanie danego pokoju przez określony czas. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
W większości krajów, ze względu na zakaz ułatwiania i czerpania dochodów z czyjejś prostytucji, domy publiczne mają oficjalnie status budynków [[hotel]]owych z częścią [[gastronomia|gastronomiczną]]. Często używane [[eufemizm|eufemistyczne]] określenia to ''salon masażu'', ''[[agencja towarzyska]]''. Ich budowlany charakter sytuuje je faktycznie pomiędzy hotelami a budynkami mieszkalnymi. Poszczególne pokoje, służące też czasem za mieszkanie dla prostytutek, są urządzone tak, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Są małe, posiadają wygodne [[łóżko]], okna są zasłonięte czerwonymi zasłonami, jest także oddzielna łazienka. W zależności od lokalnego zwyczaju [[Prostytucja|prostytutki]] spotykają klientów przed budynkiem, w specjalnym oknie wystawowym w kondygnacji parteru, zlokalizowanym tam [[bar (lokal gastronomiczny)|barze]] lub też odwiedzane są bezpośrednio w swych pokojach. |
W większości krajów, ze względu na zakaz ułatwiania i czerpania dochodów z czyjejś prostytucji, domy publiczne mają oficjalnie status budynków [[hotel]]owych z częścią [[gastronomia|gastronomiczną]]. Często używane [[eufemizm|eufemistyczne]] określenia to ''salon masażu'', ''[[agencja towarzyska]]''. Ich budowlany charakter sytuuje je faktycznie pomiędzy hotelami a budynkami mieszkalnymi. Poszczególne pokoje, służące też czasem za mieszkanie dla prostytutek, są urządzone tak, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Są małe, posiadają wygodne [[łóżko]], okna są zasłonięte czerwonymi zasłonami, jest także oddzielna łazienka. W zależności od lokalnego zwyczaju [[Prostytucja|prostytutki]] spotykają klientów przed budynkiem, w specjalnym oknie wystawowym w kondygnacji parteru, zlokalizowanym tam [[bar (lokal gastronomiczny)|barze]] lub też odwiedzane są bezpośrednio w swych pokojach. |
||
| Linia 10: | Linia 9: | ||
W czasach [[oświecenie (okres)|Oświecenia]] lupanary nazywane eufemistycznie domami schadzek, stawały się niejednokrotnie ośrodkami bujnego życia towarzyskiego arystokracji – o czym świadczy przypadek domu prowadzonego przez [[Henrietta Lullier|Henriettę Lullier]] w [[Warszawa|Warszawie]], chętnie odwiedzanego przez akredytowanych w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] dyplomatów, gdzie tajne konferencje z ministrami odbywał sam [[Stanisław August Poniatowski]]. |
W czasach [[oświecenie (okres)|Oświecenia]] lupanary nazywane eufemistycznie domami schadzek, stawały się niejednokrotnie ośrodkami bujnego życia towarzyskiego arystokracji – o czym świadczy przypadek domu prowadzonego przez [[Henrietta Lullier|Henriettę Lullier]] w [[Warszawa|Warszawie]], chętnie odwiedzanego przez akredytowanych w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] dyplomatów, gdzie tajne konferencje z ministrami odbywał sam [[Stanisław August Poniatowski]]. |
||
== |
== Linki zewnętrzne == |
||
{{ |
{{commonscat|Brothels}} |
||
{{wikisłownik|dom publiczny}} |
{{wikisłownik|dom publiczny}} |
||
| ⚫ | |||
* [[pigalak]] |
|||
[[Kategoria:Obiekty usługowe i użyteczności publicznej]] |
[[Kategoria:Obiekty usługowe i użyteczności publicznej]] |
||
Wersja z 19:31, 13 sie 2011
Dom publiczny, potocznie: burdel, zwane dawniej także zamtuzem lub lupanarem – budynek służący jako miejsce świadczenia usług seksualnych za pieniądze. Opłata jest pobierana nie za rodzaj seksu czy usługi seksualnej, ale za użytkowanie danego pokoju przez określony czas.
W większości krajów, ze względu na zakaz ułatwiania i czerpania dochodów z czyjejś prostytucji, domy publiczne mają oficjalnie status budynków hotelowych z częścią gastronomiczną. Często używane eufemistyczne określenia to salon masażu, agencja towarzyska. Ich budowlany charakter sytuuje je faktycznie pomiędzy hotelami a budynkami mieszkalnymi. Poszczególne pokoje, służące też czasem za mieszkanie dla prostytutek, są urządzone tak, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Są małe, posiadają wygodne łóżko, okna są zasłonięte czerwonymi zasłonami, jest także oddzielna łazienka. W zależności od lokalnego zwyczaju prostytutki spotykają klientów przed budynkiem, w specjalnym oknie wystawowym w kondygnacji parteru, zlokalizowanym tam barze lub też odwiedzane są bezpośrednio w swych pokojach.
W niektórych krajach zachodniej Europy (Holandia, Dania, Niemcy, Francja), zwłaszcza w miastach portowych domy publiczne tworzą zazwyczaj zwarte zespoły dzielnic erotycznych zwanych „dzielnicami czerwonych latarni” wraz z sex shopami, kinami, kabaretami itp., tolerowane przez władze miejskie. W Niemczech od 2002 wznoszenie budynków z przeznaczeniem na domy publiczne jest w pełni legalne, w Holandii zaś silnie utrudnione przez restrykcyjne przepisy urbanistyczne.
W czasach Oświecenia lupanary nazywane eufemistycznie domami schadzek, stawały się niejednokrotnie ośrodkami bujnego życia towarzyskiego arystokracji – o czym świadczy przypadek domu prowadzonego przez Henriettę Lullier w Warszawie, chętnie odwiedzanego przez akredytowanych w Rzeczypospolitej dyplomatów, gdzie tajne konferencje z ministrami odbywał sam Stanisław August Poniatowski.
