Jojakim

Szablon:Władca kraju infobox Joachim, Jojakim (hebr. Jehojakim, właśc. Eliakim (skrócona forma imienia Jehojakim, znaczącego prawdopodobnie: Jahwe podnosi; ur. 634, zm. 598 r.) − król starożytnej Judy, panujący w l. 609-598 r. p.n.e., syn władcy Jozjasza i Zebiddy z Rumy.

Został wyniesiony na tron przez faraona Egiptu, Necho II, i był od niego zależny. Wkrótce potem kraj Necho został podbity przez Babilończyków, a ich władca - Nabuchodonozor II - uczynił Jojakima swym lennnikiem. Zwierzchnik izraelski podejmował nieudane próby fortyfikowania państwa i buntowania się przeciw ciemięzcom, które zakończyły się podbojem królestwa.

Z niejaką Nechusztą miał syna i następcę Jechoniasza.

Pojawia się w 2 Księdze Królewskiej 24,1-7, 2 Księdze Kronik 36,4-8 oraz w Księdze Jeremiasza 22,18 nn.; 26; 36.

Zobacz też: Władcy i namiestnicy starożytnego Izraela/Judy/Judei Szablon:Postać biblijna