Necho II
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Brązowa statuetka Necho I lub Necho II | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
władca starożytnego Egiptu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Okres | od 610 p.n.e. do 595 p.n.e. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprzednik | Psametych I | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Następca | Psametych II | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dane biograficzne | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dynastia | XXVI dynastia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data śmierci | 595 p.n.e. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ojciec | Psametych I | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Matka | Mehitenusechet | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dzieci | Psametych II |
Necho II – faraon z XXVI dynastii saickiej, władca Egiptu w latach 610–595 p.n.e.[1][2] Syn Psametycha I i królowej Mehitenusechet.
Polityka[edytuj | edytuj kod]
Zagraniczna[edytuj | edytuj kod]
Zdecydował się na udzielenie pomocy Aszur-uballitowi II, ostatniemu królowi Asyrii, za cenę Syrii, Fenicji i Judy. Musiał stłumić powstanie w Gazie. W czasie marszu na północ do Syrii, którą pragnął zająć przed Nabopolassarem, został zaatakowany przez króla Judy Jozjasza[3]. Pokonał go pod Megiddo w 609 p.n.e., a królestwo Judy stało się lennem Egiptu[4]. Necho II zajął Syrię i połączył się z wojskami Aszur-uballita II pod Karkemisz. Babilończycy pod wodzą Nabuchodonozora II zaatakowali armię asyro-egipską w 605 p.n.e. Jak relacjonuje prorok Jeremiasz:
![]() |
Necho II po klęsce szybko wycofał się do Egiptu, na który najechał Nabuchodonozor II, pustosząc Deltę Nilu.
Z państwem Kusz utrzymywał poprawne stosunki, trzymając granicę na wysokości Elefantyny.
Wewnętrzna[edytuj | edytuj kod]
Kontynuował linię polityczną Psametycha:
- Rozwijał greckie osadnictwo,
- oparł siłę swej armii na greckich najemnikach,
- przy pomocy podległych mu wcześniej miast fenickich wybudował potężna flotę,
- operującą na Morzu Śródziemnym i Morzu Czerwonym,
- w celach handlowych i wojennych,
- lecz nie ukończył kanału mającego połączyć peluzyjską odnogę Nilu z Morzem Czerwonym.
Według Herodota (księga IV, 42) z rozkazu Necho II Fenicjanie około roku 600 p.n.e. opłynęli Afrykę:
![]() |
Wzmianka o Słońcu świadczy o prawdziwości tej relacji.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Horst Klengel, Historia i kultura starożytnej syrii Państwowy Instytut Wydawniczy; Warszawa 1971
- ↑ Inne źródła podają lata panowania 609-599. Patrz: Józef Wolski, Historia Powszechna Starożytność Wyd Naukowe PWN Warszawa 2007 s.90
- ↑ 2Krl 23,29 w przekładach Biblii.
- ↑ 2Krn 36,3 w przekładach Biblii.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Horst Klengel, Historia i kultura starożytnej syrii, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1971
- Józef Wolski, Historia Powszechna Starożytność, Wyd Naukowe PWN, Warszawa 2007
- Iwaskiewicz Piotr, Łoś Wiesław, Stępień Marek, Władcy i wodzowie starożytności słownik, Wyd Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998
|