Poliacetylen: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: zmiana szablonu {{Polimer infobox}} na {{Polimer infobox/temp}} + WP:SK |
m MalarzBOT: {{Polimer infobox/temp}} jest redirectem {{Polimer infobox}} + WP:SK |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Polimer infobox |
{{Polimer infobox |
||
|nazwa = Poliacetylen |
|nazwa = Poliacetylen |
||
|1. grafika = Trans-(CH)n.png |
|1. grafika = Trans-(CH)n.png |
Wersja z 08:39, 18 cze 2012
Poliacetylen (inaczej: polietyn, skróty: PA, PAC, -[-C2H2-]n-) - polimer przewodzący prąd elektryczny.
Poliacetylen powstaje podczas polimeryzacji acetylenu (CH≡CH), podczas której wiązania potrójne przekształcają się w wiązania podwójne wytwarzając jednocześnie wiązania pomiędzy kolejnymi cząsteczkami:
- n CH≡CH → -[-CH=CH-]n-
W praktyce proces ten jest trudno kontrolować i poliacetylen otrzymuje się raczej w procesie polimeryzacji z metatetycznym otwarciem pierścienia, np. cyklooktatetraenu lub jego podstawionych pochodnych[1].
Poliacetylen zbudowany jest z długich łańcuchów, w których wiązania pomiędzy atomami węgla są formalnie na przemian podwójne i pojedyncze (tzw. wiązania sprzężone). W rzeczywistości wiązania sprzężone są uśrednione, a elektrony tworzące wiązania π ulegają delokalizacji[2] wzdłuż całej cząsteczki polimeru, co umożliwia im łatwe przemieszczanie się i przewodzenie prądu elektrycznego.
Czysty poliacetylen ma barwę od ciemnoniebieskiej do czerwonej. Każda para merów w poliacetylenie może przyjmować konfigurację cis lub trans. Polimer, w którym wszystkie pary merów układają się konfiguracji trans ma barwę ciemnoniebieską (niemal czarną) i dobrze przewodzi prąd. Wynika to faktu, że łańcuchy polimeru w konfiguracji tylko trans układają się wzdłuż linii prostej. Poliacetylen tylko cis - ma barwę miedzianą i nieco gorsze przewodnictwo, a jego łańcuchy układają się w zygzak. Forma izomeryczna cis-poliacetylenu jest niestabilna termodynamicznie i w trakcie ogrzewania i naświetlania samorzutnie przechodzi stopniowo w bardziej stabilną formę trans.
- ↑ Jozefiak, T. H.; Ginsburg, E. J.; Gorman, C. B.; Grubbs, R. H.; Lewis, N. S.. Voltammetric Characterization of Soluble Polyacetylene Derivatives Obtained from the Ring-Opening Metathesis Polymerization (ROMP) of Substituted Cyclooctatetraenes. „J. Am. Chem. Soc.”. 115, s. 4705-4713, 1993. DOI: 10.1021/ja00064a035.
- ↑ John McMurry: Chemia organiczna. Tom 3.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 467-469. ISBN 83-01-14403-3.