Przejdź do zawartości

Ślad torowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr. tech., źródło
LaaknorBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.3rc2) (Robot dodał nn:Kjølvatn
Linia 29: Linia 29:
[[he:גלי הסירה של קלווין]]
[[he:גלי הסירה של קלווין]]
[[nl:Kielzog]]
[[nl:Kielzog]]
[[nn:Kjølvatn]]
[[pt:Rasto de avião]]
[[pt:Rasto de avião]]
[[ru:Корабельные волны]]
[[ru:Корабельные волны]]

Wersja z 19:42, 27 gru 2012

Kilwater za promem (Morze Bałtyckie)

Ślad torowy (kilwater) – przypowierzchniowa warstwa wody zaburzonej przez ruch jednostki nawodnej, a przede wszystkim przez obroty śrub okrętowych oraz turbulentny charakter opływu hydrodynamicznego kadłuba jednostki pływającej[1].. Wielkość śladu torowego wzrasta przy wzroście prędkości okrętu oraz wraz ze zwiększaniem się wielkości jednostki, która nie ma jednak większego wpływu na samą strukturę śladu torowego[1].

Kilwater jest niejednokrotnie lepiej widoczny z powietrza czy kosmosu niż z samej jednostki pływającej - pomaga w ustaleniu jej lokalizacji na morzu. W przypadku okrętów wojennych, a w szczególności okrętów podwodnych płynących na głębokości peryskopowej jest cechą bardzo niepożądaną - umożliwiającą wykrycie i zniszczenie okrętu.

W tekstach szant i piosenek żeglarskich kilwater jest często stosowanym motywem upływającego czasu, lub krajobrazu nocnego, np. "został po żeglarzach kilwater pijany szczęściem", lub "w kilwaterze Księżyca "Opty" dziób swój zanurza"[2].

Kilwater jest również elementem humoru żeglarskiego, kiedy to młodego i niedoświadczonego adepta żeglarstwa wysyła się po "pół wiadra kilwateru" (lub "klucz do likszpary") do magazynu bosmana lub najbliższego sklepu żeglarskiego (Likszpara to szczelina w maszcie, w którą wsuwa się lik żagla).

  1. a b Piotr Bekier, Dariusz Szulc, Jerzy Głębocki: Analiza ataku torpedy naprowadzającej się na ślad torowy. Akademia Marynarki Wojennej. [dostęp 2011-06-19]. (pol.).
  2. Leonid Teliga: Samotny rejs "Opty". Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.

Bibliografia

  • Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.