Góry Kantabryjskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał tr:Cantabria Dağları |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
[[Kategoria:Góry Hiszpanii|Kantabryjskie]] |
[[Kategoria:Góry Hiszpanii|Kantabryjskie]] |
||
[[ast:Cordelera Cantábrica]] |
|||
[[bg:Кантабрийски планини]] |
|||
[[ca:Serralada Cantàbrica]] |
|||
[[cs:Kantaberské pohoří]] |
|||
[[da:De Cantabriske Bjerge]] |
|||
[[de:Kantabrisches Gebirge]] |
|||
[[et:Kantaabria mäed]] |
|||
[[el:Κανταβρικά όρη]] |
|||
[[en:Cantabrian Mountains]] |
|||
[[es:Cordillera Cantábrica]] |
|||
[[eo:Kantabra Montaro]] |
|||
[[eu:Kantauriar mendikatea]] |
|||
[[fr:Cordillère Cantabrique]] |
|||
[[gl:Cordal Cantábrico]] |
|||
[[ko:칸타브리아 산맥]] |
|||
[[it:Cordigliera Cantabrica]] |
|||
[[he:ההרים הקנטבריים]] |
|||
[[ka:კანტაბრიის მთები]] |
|||
[[la:Mons Cantabricus]] |
|||
[[lt:Kantabrijos kalnai]] |
|||
[[nl:Cantabrisch Gebergte]] |
|||
[[no:De cantabriske fjell]] |
|||
[[nn:Dei kantabriske fjella]] |
|||
[[pt:Cordilheira Cantábrica]] |
|||
[[ro:Cordillera Cantábrica]] |
|||
[[ru:Кантабрийские горы]] |
|||
[[sk:Kantaberské pohorie]] |
|||
[[fi:Kantabrian vuoret]] |
|||
[[sv:Kantabriska bergen]] |
|||
[[tr:Cantabria Dağları]] |
|||
[[uk:Кантабрійські гори]] |
|||
[[zh:坎塔布连山脉]] |
|||
Wersja z 00:47, 13 mar 2013
Góry Kantabryjskie (hiszp. Cordillera Cantábrica, ast. Cordelera Cantábrica, gal. Cordilleira Cantábrica, bask. Kantauriar mendilerroa) – pasmo górskie w północnej części Hiszpanii na Półwyspie Iberyjskim, położone na północnym skraju Mesety Iberyjskiej, usytuowane równolegle do wybrzeża Zatoki Biskajskiej, ku której stromo opadają.
Góry Kantabryjskie powstały w orogenezie hercyńskiej. Długość ok. 450 km, najwyższe wzniesienie Torre de Cerredo w masywie Picos de Europa ma wysokość 2648 m n.p.m. Grzbiety gór zbudowane są z wapieni, marmurów i kwarcytów, obniżenia z mniej odpornych łupków i piaskowców. Góry silnie rozczłonkowane, liczne formy krasowe. Występują ślady czwartorzędowych zlodowaceń plejstoceńskich. Do Gór Kantabryjskich włącza się niekiedy leżące dalej na wschodzie Góry Baskijskie (wtedy to łączna długość wynosi około 600 km), które są odrębnym regionem powstałym w orogenezie alpejskiej, znacznie niższym (Aitzkorri 1544 m n.p.m.) i powiązanym geologicznie z Pirenejami. Wilgotne stoki północne porastają lasy liściaste (lasy dębowe do 1000 m, a bukowe do 1700 m), południowe suche stoki są pokryte zaroślami typu makia.
Występują złoża węgla kamiennego, rud żelaza i cynku. Góry Kantabryjskie są słabo zaludnione, jedyne przejście drogowe i kolejowe prowadzi przez przełęcz Pajares na wysokości 1364 m n.p.m.