Christiane Taubira: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Christiane Taubira. |
|||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://www.christiane-taubira.org/ Christiane Taubira – strona prywatna] {{lang|fr}}. [dostęp 2012-05-16]. |
* [http://www.christiane-taubira.org/ Christiane Taubira – strona prywatna] {{lang|fr}}. [dostęp 2012-05-16]. |
||
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=161075579|LCCN=n/2004/96713|GND=124263178|TYP=p}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Taubira, Christiane}} |
{{DEFAULTSORT:Taubira, Christiane}} |
||
Wersja z 08:15, 7 kwi 2013
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister sprawiedliwości Francji | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| |
Christiane Taubira-Delannon (ur. 2 lutego 1952 w Kajennie) – francuska polityk, reprezentantka Gujany Francuskiej, parlamentarzystka i eurodeputowana, od 2012 minister sprawiedliwości.
Życiorys
Z wykształcenia ekonomistka. W działalność polityczną zaangażowała się na początku lat 90. Założyła wówczas w Gujanie Francuskiej lokalną partię pod nazwą Walwari. Przystąpiła też do ogólnokrajowej francuskiej Lewicowej Partii Radykalnej. W 1993 po raz pierwszy wybrano ją do Zgromadzenia Narodowego. Od tego czasu nieprzerwanie zasiada w niższej izbie parlamentu, skutecznie ubiegając się o reelekcję w 1997, 2002 i 2007.
Od 1994 do 1999 sprawowała jednocześnie mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego. Wchodziła w skład grupy Europejskiego Sojuszu Radykalnego, pracowała m.in. w Komisji ds. Rozwoju i Współpracy oraz w Komisji ds. Kultury, Młodzieży, Edukacji i Środków Masowego Przekazu[1].
W 2002 wystartowała w wyborach prezydenckich jako kandydatka PRG. W pierwszej turze otrzymała ponad 660 tys. głosów, tj. 2,3% poparcia[2], odbierając głosy głównie kandydatowi Partii Socjalistycznej, Lionelowi Jospinowi.
16 maja 2012 objęła urząd ministra sprawiedliwości i Strażnika Pieczęci, w rządzie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault[3]. Utrzymała to stanowisko także w drugim rządzie tego samego premiera (od 21 czerwca 2012).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2012-05-16].
- ↑ Election Resources on the Internet: Presidential and Legislative Elections in France. electionresources.org. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).
- ↑ Gouvernement: Valls à l'Intérieur, Fabius aux Affaires étrangères. leparisien.fr, 16 maja 2012. [dostęp 2012-05-16]. (fr.).
Bibliografia
- Christiane Taubira na stronie Zgromadzenia Deputowanych XIII kadencji (fr.). [dostęp 2012-05-16].
Linki zewnętrzne
- Christiane Taubira – strona prywatna (fr.). [dostęp 2012-05-16].