Cnoty kardynalne: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:36, 1 lip 2013

Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) – pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie (KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).

Wyróżnia się 4 cnoty kardynalne:

Wymienione są one w Mdr 8:5-7

5. Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia? 6. Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość? 7. I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu^[1].

**Cnoty kardynalne przedstawione na grobie Papieża Klemensa II w katedrze w Bambergu**
	Iustitia (Sprawiedliwość)	Fortitudo (Męstwo)	Prudentia (Roztropność)	Temperantia (Umiarkowanie)

Uznawane przez niektórych za zapożyczone od filozofów starożytnych, przede wszystkim od Platona, a także Arystotelesa (Etyka nikomachejska).

U Platona

Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.

Nazwa

Pierwszy raz nazwy "cnoty kardynalne" użył św. Ambroży, w dziele De Officiis ministrorum (napisanym po roku 386). Wcześniej cnoty te były nazywane fundamentalnymi lub generalnymi^[2].

Zobacz też

↑ Biblia Tysiąclecia
↑ Angel Rodríguez Luño, Elegidos en Cristo para ser santos. III. Moral especial, Roma 2008. http://www.eticaepolitica.net/corsodimorale/Especial02.pdf, s. 5

Linki zewnętrzne

O cnotach kardynalnych w Katechizmie Kościoła Katolickiego

[1] Biblia Tysiąclecia

[2] Angel Rodríguez Luño, Elegidos en Cristo para ser santos. III. Moral especial, Roma 2008. http://www.eticaepolitica.net/corsodimorale/Especial02.pdf, s. 5

[1]

[2]

Wersja z 12:32, 1 lip 2013 edytuj Bolando (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 5943 edycje arystoteles ← poprzednia edycja		Wersja z 18:36, 1 lip 2013 edytuj anuluj edycję Stan J Klimas (dyskusja \| edycje) Automatycznie przeglądający 2174 edycje +ilustracja następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
			[[Plik:6229 - Milano - Sant'Eustorgio - Arca di S. Pietro Martire - Foto Giovanni Dall'Orto 1-Mar-2007.jpg\|thumb\|right\|[[Alegoria\|Alegorie]] cnót na grobie [[Piotr z Werony\|św. Piotra z Werony]]. Odwrócone w stronę wejścia stoją cztery cnoty kardynalne: Sprawiedliwość (bez swoich tradycyjnych [[Atrybut (sztuka)\|atrybutów]], miecza i wagi), Umiarkowanie (mieszająca gorącą i zimną wodę), Męstwo (ubrana w skórę lwa), oraz Roztropność (o dwóch twarzach). Z drugiej strony stoi [[Posłuszeństwo]] z trzema [[Cnoty teologalne\|cnotami teologalnymi]].]]
	'''Cnoty kardynalne''' (łac. ''cardo'' - zawias) – pojęcie w [[chrześcijaństwo\|chrześcijaństwie]] oznaczające ''cnoty ludzkie'' ([[Katechizm Kościoła Katolickiego\|KKK]] 1810), które ''odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich'' (KKK 1805).		'''Cnoty kardynalne''' (łac. ''cardo'' - zawias) – pojęcie w [[chrześcijaństwo\|chrześcijaństwie]] oznaczające ''cnoty ludzkie'' ([[Katechizm Kościoła Katolickiego\|KKK]] 1810), które ''odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich'' (KKK 1805).