Serafin (Lade): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m int. |
m drobne redakcyjne |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|dewiza - j. polski = |
|dewiza - j. polski = |
||
|państwo = |
|państwo = DEU |
||
|data urodzenia = 4 czerwca 1883 |
|data urodzenia = 4 czerwca 1883 |
||
|miejsce urodzenia = [[Lipsk]] |
|miejsce urodzenia = [[Lipsk]] |
||
Wersja z 18:58, 5 lip 2014
_%D0%BD%D0%B0_%D0%90%D1%80%D1%85%D0%B8%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BC_%D1%81%D0%BE%D0%B1%D0%BE%D1%80%D0%B5_%D0%A0%D0%9F%D0%A6%D0%97_1934_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 września 1950 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Chirotonia biskupia |
1923 lub 1924 |
Serafin, imię świeckie Alfred Lade[1] lub Karl Georg Albert Lade[2] (ur. 4 czerwca 1883 w Lipsku, zm. 14 września 1950 w Monachium) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Urodzony w Lipsku w rodzinie protestanckiej, w 1904 przeszedł na prawosławie[2] . Żonaty z Mariną Iwanową, przez osiem pierwszych lat swojej kariery duchownej był białym duchownym. W latach 1907-1912 był jednym z kapłanów w soborze w Nowogrodzie Wołyńskim. W 1916 ukończył studia w akademii duchownej w Petersburgu[3], według niektórych źródeł przez trzy lata po uzyskaniu dyplomu pracował jako wykładowca języka niemieckiego w seminarium duchownym w Charkowie, jak również służył w parafiach eparchii charkowskiej[2]. W 1920 stracił żonę i cztery lata później złożył śluby zakonne. Był już wtedy czynnym zwolennikiem ruchu Żywej Cerkwi, w której w 1923 lub w 1924 niekanonicznie otrzymał chirotonię biskupa charkowskiego, zaś w 1927 został przeniesiony na katedrę achtyrską.
W 1929 lub w 1930[2] za zgodą władz radzieckich wyjechał do Niemiec, gdzie – być może na osobiste polecenie metropolity Antoniego (Chrapowickiego)[2] – został przyjęty w poczet kapłanów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Jego święcenia biskupie uznano za ważne; w tym samym roku mianowany biskupem monachijskim i bawarskim (według innych źródeł: poczdamskim lub tegelskim)[2], zaś w 1938 podniesiony do godności metropolity berlińskiego i niemieckiego. Po podbiciu Polski przez III Rzeszę zarządzał całym Kościołem prawosławnym na ziemiach Generalnego Gubernatorstwa, jednak już 23 września 1940 został odsunięty od tych zadań, gdy metropolita warszawski i całej Polski Dionizy (Waledyński) złożył przed Hansem Frankiem deklarację lojalności wobec władz hitlerowskich. Grzegorz Pelica określa biskupa Serafina jako „umiarkowanie lojalnego” wobec nazistów[1]. Po usunięciu z urzędu wrócił do Monachium, zmarł w 1950 w Monachium. Według innych źródeł dopiero wtedy otrzymał godność metropolity[2].
- ↑ a b G.J. Pelica: Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918-1939). Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 389. ISBN 978-83-925882-0-7.
- ↑ a b c d e f g Митрополит Серафим (Ляде) Карл Георг Альберт, в крещении Серафим) (иное произношение - Ладе) (Seraphim (Lade)) (1883 - 1950)
- ↑ Według innych źródeł był absolwentem seminarium duchownego w Petersburgu, zaś akademię kończył już w Moskwie.