Przejdź do zawartości

Serafin (Lade)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Serafin
Alfred Lade
Ilustracja
Kraj działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1883
Lipsk

Data i miejsce śmierci

14 września 1950
Monachium

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Inkardynacja

Eparchia berlińska

Chirotonia biskupia

1924

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1924

Miejscowość

Charków

Konsekrator

Pimen (Piegow)

Serafin, imię świeckie Alfred Lade[1] lub Karl Georg Albert Lade[2] (ur. 4 czerwca 1883 w Lipsku, zm. 14 września 1950 w Monachium) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Lipsku w rodzinie protestanckiej, w 1904 przeszedł na prawosławie[2]. Żonaty z Mariną Iwanową, przez osiem pierwszych lat swojej kariery duchownej był białym duchownym. W latach 1907–1912 był jednym z kapłanów w soborze w Nowogrodzie Wołyńskim. W 1916 ukończył studia w akademii duchownej w Petersburgu[3], według niektórych źródeł przez trzy lata po uzyskaniu dyplomu pracował jako wykładowca języka niemieckiego w seminarium duchownym w Charkowie, jak również służył w parafiach eparchii charkowskiej[2]. W 1920 stracił żonę i cztery lata później złożył śluby zakonne. Był już wtedy czynnym zwolennikiem ruchu Żywej Cerkwi, w której w 1923 lub w 1924 niekanonicznie otrzymał chirotonię biskupa charkowskiego, zaś w 1927 został przeniesiony na katedrę achtyrską.

W 1929 lub w 1930[2] za zgodą władz radzieckich wyjechał do Niemiec, gdzie – być może na osobiste polecenie metropolity Antoniego (Chrapowickiego)[2] – został przyjęty w poczet kapłanów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Jego święcenia biskupie uznano za ważne; w tym samym roku mianowany biskupem monachijskim i bawarskim (według innych źródeł: poczdamskim lub tegelskim)[2], zaś w 1938 podniesiony do godności metropolity berlińskiego i niemieckiego (według innych źródeł, bp Serafin otrzymał godność metropolity w 1942[2]). Po podbiciu Polski przez III Rzeszę zarządzał całym Kościołem prawosławnym na ziemiach Generalnego Gubernatorstwa, jednak już 23 września 1940 został odsunięty od tych zadań, gdy metropolita warszawski i całej Polski Dionizy (Waledyński) złożył przed Hansem Frankiem deklarację lojalności wobec władz hitlerowskich. Grzegorz Pelica określa biskupa Serafina jako „umiarkowanie lojalnego” wobec nazistów[1]. Po usunięciu z urzędu wrócił do Monachium, gdzie w 1950 zmarł.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b G.J. Pelica: Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939). Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 389. ISBN 978-83-925882-0-7.
  2. a b c d e f g Митрополит Серафим (Ляде) Карл Георг Альберт, в крещении Серафим) (иное произношение – Ладе) (Seraphim (Lade)) (1883 – 1950)
  3. Według innych źródeł był absolwentem seminarium duchownego w Petersburgu, zaś akademię kończył już w Moskwie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]