Domingo Santa María: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m sprzątanie, replaced: {{DEFAULTSORT → {{SORTUJ, ]]] → ]] przy użyciu AWB |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|grafika = [[Plik:Domingo Santa María.jpeg|250px]] |
|grafika = [[Plik:Domingo Santa María.jpeg|250px]] |
||
|data urodzenia = [[14 sierpnia]] [[1825]] |
|data urodzenia = [[14 sierpnia]] [[1825]] |
||
|data śmierci = [[18 lipca]] |
|data śmierci = [[18 lipca]] 1889 |
||
|partia = |
|partia = |
||
|funkcja = prezydent Chile |
|funkcja = prezydent Chile |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
}} |
}} |
||
'''Domingo Santa María González''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1825]] w [[Santiago (Chile)|Santiago]] - zm. [[18 lipca]] [[1889]] tamże) – [[Chilijczycy|chilijski]] prawnik, polityk i pisarz, prezydent kraju w latach |
'''Domingo Santa María González''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1825]] w [[Santiago (Chile)|Santiago]] - zm. [[18 lipca]] [[1889]] tamże) – [[Chilijczycy|chilijski]] prawnik, polityk i pisarz, prezydent kraju w latach 1881–[[1886]]. |
||
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukończył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago, uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas karierę w sądownictwie, dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach [[1858]]-[[1876]] oraz senatorem od [[1879]] roku. |
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukończył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago, uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas karierę w sądownictwie, dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach [[1858]]-[[1876]] oraz senatorem od [[1879]] roku. |
||
[[Plik:TumbaSantaMaría.JPG|150px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na [[Cmentarz Generalny w Santiago|Cmentarzu Generalnym w Santiago |
[[Plik:TumbaSantaMaría.JPG|150px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na [[Cmentarz Generalny w Santiago|Cmentarzu Generalnym w Santiago]]] |
||
Podczas [[Wojna o Pacyfik|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuñą Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayora Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie. Przyjął złożoną ofertę, zostając ministrem spraw zagranicznych – wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna|Argentyny]] dzięki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej części [[Patagonia|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, które złożył rok później. |
Podczas [[Wojna o Pacyfik|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuñą Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayora Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie. Przyjął złożoną ofertę, zostając ministrem spraw zagranicznych – wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna|Argentyny]] dzięki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej części [[Patagonia|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, które złożył rok później. |
||
W |
W 1881 roku wystartował w wyborach prezydenckich, które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego końca ([[1884]]). W polityce wewnętrznej kraju większość swych sił skierował przeciw [[Kościół katolicki w Chile|chilijskiemu Kościołowi katolickiemu]], doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły [[Araukania|Araukanię]], włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiędzy Santiago a [[Concepción (miasto w Chile)|Concepción]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemną stroną jego rządów były natomiast fałszerstwa wyborcze. |
||
Odchodząc z urzędu umożliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. |
Odchodząc z urzędu umożliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. |
||
Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcję przewodniczącego [[Senat (Chile)|Senatu]]. Zmarł na atak serca [[16 lipca]] [[1889]] roku. |
Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcję przewodniczącego [[Senat (Chile)|Senatu]]. Zmarł na atak serca [[16 lipca]] [[1889]] roku. |
||
{{Prezydenci Chile}} |
{{Prezydenci Chile}} |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
{{ |
{{SORTUJ:Santa María, Domingo}} |
||
[[Kategoria:Prezydenci Chile]] |
[[Kategoria:Prezydenci Chile]] |
||
[[Kategoria:Chilijscy prawnicy]] |
[[Kategoria:Chilijscy prawnicy]] |
||
Wersja z 01:25, 7 lip 2015
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
18 lipca 1889 |
| prezydent Chile | |
| Okres |
od 1881 |
| |
Domingo Santa María González (ur. 14 sierpnia 1825 w Santiago - zm. 18 lipca 1889 tamże) – chilijski prawnik, polityk i pisarz, prezydent kraju w latach 1881–1886.
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukończył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago, uzyskując w 1847 roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w 1851 i 1859 roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w 1862 roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas karierę w sądownictwie, dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach 1858-1876 oraz senatorem od 1879 roku.
[[Plik:TumbaSantaMaría.JPG|150px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na Cmentarzu Generalnym w Santiago] Podczas wojny o saletrę razem z Benjaminem Vicuñą Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayora Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent Anibal Pinto zaproponował mu uczestnictwo w rządzie. Przyjął złożoną ofertę, zostając ministrem spraw zagranicznych – wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności Argentyny dzięki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej części Patagonii. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, które złożył rok później.
W 1881 roku wystartował w wyborach prezydenckich, które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego końca (1884). W polityce wewnętrznej kraju większość swych sił skierował przeciw chilijskiemu Kościołowi katolickiemu, doprowadzając do uchwalenia tzw. ustaw laickich (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię, włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiędzy Santiago a Concepción oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemną stroną jego rządów były natomiast fałszerstwa wyborcze.
Odchodząc z urzędu umożliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy.
Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcję przewodniczącego Senatu. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku.
