Pratt & Whitney R-4360: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
link zewn. |
m replaced: Link zewnętrzny → Linki zewnętrzne |
||
Linia 56: | Linia 56: | ||
Silniki te miały wydajny system doładowania ([[turbodoładowanie]] oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia [[moc]]y i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki [[Wright R-3350]] Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy [[Silnik turboodrzutowy|napęd turboodrzutowy]] lub [[silnik turbośmigłowy|turbośmigłowy]]. |
Silniki te miały wydajny system doładowania ([[turbodoładowanie]] oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia [[moc]]y i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki [[Wright R-3350]] Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy [[Silnik turboodrzutowy|napęd turboodrzutowy]] lub [[silnik turbośmigłowy|turbośmigłowy]]. |
||
== |
== Linki zewnętrzne == |
||
[https://www.youtube.com/watch?v=zBMsdXGOm5A| Uruchomienie muzealnego R-4360] |
[https://www.youtube.com/watch?v=zBMsdXGOm5A| Uruchomienie muzealnego R-4360] |
Wersja z 19:19, 22 wrz 2015
Dane podstawowe | |
Typ |
gwiazdowy |
---|---|
Kraj pochodzenia | |
Producent | |
Pierwsze testy |
1944 |
Zastosowanie |
B-50 Superfortress |
Liczba egzemplarzy |
18 697 |
Rozwinięto z modelu | |
Rozwinięto w model | |
Dane techniczne | |
Średnica |
1397 mm |
Długość |
2451 mm |
Objętość skokowa |
71,49 l |
Masa |
1755 kg |
Osiągi | |
Moc |
4300 KM (3210 kW) |
Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major – silnik gwiazdowy zaprojektowany w zakładach Pratt & Whitney w końcowym okresie II wojny światowej. Był to ostatni silnik tłokowy budowany przez P&W i stanowił jednostkę napędową ostatniej generacji amerykańskich samolotów śmigłowych. Był to największy lotniczy silnik tłokowy produkowany seryjnie.
Miał 28 cylindrów w układzie poczwórnej gwiazdy o łącznej mocy, w zależności od wersji, od 2240 do 3200 kW (3050 do 4350 KM). Łącznie w latach 1944 – 1955 zbudowano 18,697 silników tego typu.
Były stosowane do napędu ostatniej generacji samolotów z napędem śmigłowym np. Boeing 377 Stratocruiser, czy rekordowej wielkości łodzi latającej Hughes H-4 Hercules.
Były też stosowane w ostatnich samolotach bombowych z napędem tłokowym takich jak Boeing B-50 Superfortress, czy Convair B-36.
Silniki te miały wydajny system doładowania (turbodoładowanie oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia mocy i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki Wright R-3350 Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy napęd turboodrzutowy lub turbośmigłowy.