Apokalipsa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 91.214.37.163 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 159.205.140.70. |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Apokalipsa''' (z [[Język grecki|gr.]] {{grc|ἀποκάλυψις}} ''apokalypsis'' 'odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie' od ''apokalýptein'' 'odsłaniać, ujawniać'; ''apó'' 'od' i ''kalýptein'' 'zasłonić') – w terminologii [[Judaizm|judaistycznej]] i [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]] literatury [[religia|religijnej]], to opis szczególnego rodzaju [[prorok|proroctwa]], dotyczącego tego, co ma się wydarzyć w dniach ostatecznych, przekazywanego przez Boga wybranemu prorokowi. Badania historyczne wskazują, że zwyczaj pisania apokalips powstał wśród zhellenizowanych [[Żydzi|Żydów]], a następnie rozpowszechnił się również wśród chrześcijan. |
'''Apokalipsa''' (z [[Język grecki|gr.]] {{grc|ἀποκάλυψις}} ''apokalypsis'' 'odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie' od ''apokalýptein'' 'odsłaniać, ujawniać'; ''apó'' 'od' i ''kalýptein'' 'zasłonić') – w terminologii [[Judaizm|judaistycznej]] i [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]] literatury [[religia|religijnej]], to opis szczególnego rodzaju [[prorok|proroctwa]], dotyczącego tego, co ma się wydarzyć w dniach ostatecznych, przekazywanego przez Boga wybranemu prorokowi. Badania historyczne wskazują, że zwyczaj pisania apokalips powstał wśród zhellenizowanych [[Żydzi|Żydów]], a następnie rozpowszechnił się również wśród chrześcijan. |
||
W [[Stary |
W [[Stary Testament|Starym Testamencie]] księgą apokaliptyczną jest [[Księga Daniela]]<ref>''Leksykon religioznawczy'', Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1988</ref>. Apokaliptyczny charakter mają też fragmenty innych ksiąg, jak [[Księga Izajasza|Iz 24 - 27]] |
||
Najbardziej znaną apokalipsą jest [[Apokalipsa św. Jana]], stanowiąca ostatnią część [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]. Księga ta pierwotnie była nazywana "Objawieniem Jana", zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „{{grc|Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ}}”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy [[judaizm]]u, jak i chrześcijanie. |
Najbardziej znaną apokalipsą jest [[Apokalipsa św. Jana]], stanowiąca ostatnią część [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]]. Księga ta pierwotnie była nazywana "Objawieniem Jana", zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „{{grc|Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ}}”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy [[judaizm]]u, jak i chrześcijanie. |
||
Wersja z 12:13, 1 sty 2016
Apokalipsa (z gr. ἀποκάλυψις apokalypsis 'odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie' od apokalýptein 'odsłaniać, ujawniać'; apó 'od' i kalýptein 'zasłonić') – w terminologii judaistycznej i chrześcijańskiej literatury religijnej, to opis szczególnego rodzaju proroctwa, dotyczącego tego, co ma się wydarzyć w dniach ostatecznych, przekazywanego przez Boga wybranemu prorokowi. Badania historyczne wskazują, że zwyczaj pisania apokalips powstał wśród zhellenizowanych Żydów, a następnie rozpowszechnił się również wśród chrześcijan.
W Starym Testamencie księgą apokaliptyczną jest Księga Daniela[1]. Apokaliptyczny charakter mają też fragmenty innych ksiąg, jak Iz 24 - 27
Najbardziej znaną apokalipsą jest Apokalipsa św. Jana, stanowiąca ostatnią część Nowego Testamentu. Księga ta pierwotnie była nazywana "Objawieniem Jana", zaś jej bardziej popularna nazwa została wywiedziona z pierwszych słów tej księgi „Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ”, gdzie słowo „apokalipsa” było użyte w kontekście objawienia. Od tego utworu pochodzi określenie gatunku literackiego, była to pierwsza księga nazwana apokalipsą/objawieniem, chociaż gatunek ten istniał wcześniej. Apokalipsą nazywano też inne podobne księgi, których autorami byli zarówno wyznawcy judaizmu, jak i chrześcijanie.
Od II w. n.e. powstawało wiele różnych apokalips, zarówno chrześcijańskich jak i żydowskich. Oprócz ogólnie znanego nowotestamentowego Objawienia Jana, Muratori i Klemens Aleksandryjski wspominają w swoich dziełach o Apokalipsie Piotra, która jednak nie zachowała się w całości do naszych czasów. Inne apokalipsy, których fragmenty dotrwały do czasów dzisiejszych, to Apokalipsa Adama i Ewy (autorstwa prawdopodobnie Epifanusa), oraz Apokalipsa Eliasza, której autorstwo przypisuje się Apostołowi Łukaszowi.
Literatura apokaliptyczna miała, i ma nadal, duży wpływ na tradycję religijną judaizmu, chrześcijaństwa oraz niektórych odłamów islamu.
Powstanie Apokalipsy
Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. Janowi, jednemu z apostołów, dziś przeważa raczej zdanie, że tekst (który pochodzi z końca I w. n.e.) został spisany przez uczniów Jana[2].
Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W cesarstwie rzymskim, które podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa, oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wychodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało męczenników, niewahających się oddać życie za wiarę[3].
Zobacz też
- ↑ Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1988
- ↑ Anna Świderkówna Rozmowy o Biblii. Nowy Testament Warszawa 2000 s. 285
- ↑ „Przeszłość to dziś” ks. Krzysztof Mrowcewicz