Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
infobox |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Mistrzostwa indywidualne infobox |
|||
{| style="margin: 0 0 1em 1em; float:right; text-align:center; width: 20em;" class="toccolours" |
|||
| |
|nazwa = Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952 |
||
|nazwa oryginalna = 1952 Individual Speedway World Championship |
|||
|- |
|||
| |
|poprzednie = [[Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1951|1951]] |
||
| |
|następne = [[Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1953|1953]] |
||
|grafika = |
|||
⚫ | |||
|szerokość = |
|||
|podpis grafiki = |
|||
|dyscyplina = [[Sport żużlowy|żużel]] |
|||
|dyscyplina kod = |
|||
|organizator = [[Międzynarodowa Federacja Motocyklowa|FIM]] |
|||
|data otwarcia = |
|||
|miasto otwarcia = |
|||
|data zamknięcia = [[18 września]] [[1952]] |
|||
|miasto zamknięcia = {{Flaga|GBR}} [[Londyn]] |
|||
|liczba zawodników = 16 (w finale światowym) |
|||
|1. miejsce = [[Jack Young]] |
|||
|1. miejsce kraj = AUS |
|||
|2. miejsce = [[Freddie Williams]] |
|||
|2. miejsce kraj = WAL |
|||
|3. miejsce = [[Bob Oakley]] |
|||
|3. miejsce kraj = GBR |
|||
⚫ | |||
'''Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952''' - cykl turniejów [[Sport żużlowy|żużlowych]] mających wyłonić najlepszych żużlowców na świecie. Tytuł obronił [[Australia|Australijczyk]] [[Jack Young]]. |
|||
Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z [[Norwegia|Norwegii]], [[Austria|Austrii]], [[Niemcy Zachodnie|RFN]], [[Finlandia|Finlandii]] i [[Holandia|Holandii]]. |
Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z [[Norwegia|Norwegii]], [[Austria|Austrii]], [[Niemcy Zachodnie|RFN]], [[Finlandia|Finlandii]] i [[Holandia|Holandii]]. |
Wersja z 02:12, 7 kwi 2017
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Zamknięcie (finał) | |||
Liczba zawodników |
16 (w finale światowym) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce |
Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952 - cykl turniejów żużlowych mających wyłonić najlepszych żużlowców na świecie. Tytuł obronił Australijczyk Jack Young.
Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z Norwegii, Austrii, RFN, Finlandii i Holandii.
Eliminacje skandynawsko-kontynentalne
Finał Szwedzki
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | Szwecja | 14+3 | ||
2 | Sune Karlsson | Szwecja | 14+2 | ||
3 | Bert Lindarw | Szwecja | 10 | ||
4 | Helge Brinkeback | Szwecja | 9 | ||
5 | Göte Olsson | Szwecja | 9 | ||
6 | Stig Pramberg | Szwecja | 9 | ||
7 | Evert Fransson | Szwecja | 8 | ||
8 | Olle Nygren | Szwecja | 8 | ||
9 | Bo Andersson | Szwecja | 8 | ||
10 | Einar Lindqvist | Szwecja | 7 | ||
11 | Linus Eriksson | Szwecja | 6 | ||
12 | Lars Erik Österberg | Szwecja | 5 | ||
13 | Lars Thaung | Szwecja | 4 | ||
14 | Eskil Carlsson | Szwecja | 3 | ||
15 | Lennart Carlström | Szwecja | 2 | ||
16 | Joel Jansson | Szwecja | 1 | ||
rez. Kjell Carlsson | Szwecja | 2 |
Awans: 8 do kwalifikacji skandynawskiej
Kwalifikacja skandynawska
- 20 czerwca 1952 r. (piątek), Oslo
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Leif Basse Hveem | Norwegia | 14 | ||
2 | Bo Andersson | Szwecja | 13 | ||
3 | Rune Sörmander | Szwecja | 12 | ||
4 | Olle Nygren | Szwecja | 12 | ||
5 | Sune Karlsson | Szwecja | 10 | ||
6 | Stig Pramberg | Szwecja | 9 | ||
7 | Göte Olsson | Szwecja | 9 | ||
8 | Kiehn Berthelsen | Dania | 8 | ||
9 | Werner Lorentzen | Norwegia | 7 | ||
10 | Evert Fransson | Szwecja | 6 | ||
11 | Reidar Kristoffersen | Norwegia | 6 | ||
12 | Bert Lindarw | Szwecja | 5 | ||
13 | Rolf Naess | Norwegia | 5 | ||
14 | Leo Helminen | Finlandia | 2 | ||
15 | Yrjö Heikkilä | Finlandia | 2 | ||
16 | Morian Hansen | Dania | 0 | ||
Awans: 8 do Finału Kontynentalnego
Uwaga! Bo Andersson zastąpił swojego rodaka Helge'a Brinkebacka
Kwalifikacja kontynentalna
- 15 czerwca 1952 r. (niedziela), Monachium
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Fritz Dirtl | Austria | 15 | ||
2 | Josef Kamper | Austria | 14 | ||
3 | Sven Skoglund | Szwecja | 11 | ||
4 | Leopold Killmeyer | Austria | 11 | ||
5 | Tinus Metzelaar | Holandia | 11 | ||
6 | Albin Siegl | RFN | 9 | ||
7 | Ake Lindqvist | Szwecja | 8 | ||
8 | Bob Marks | Wielka Brytania | 7 | ||
9 | Thei Bischops | Holandia | 7 | ||
10 | Karl Killmeyer | Austria | 6 | ||
11 | Josef Hofmeister | RFN | 6 | ||
12 | Gerrit Jonker | Holandia | 5 | ||
13 | Alfred Aberl | RFN | 5 | ||
14 | Franz Neubauer | RFN | 1 | ||
15 | Reg Morgan | Wielka Brytania | 0 | ||
16 | Walter Dirtl | Austria | 0 |
Awans: 5 do Finału Kontynentalnego
Finał Kontynentalny
- 22 czerwca 1952 r. (niedziela), Falköping
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | Szwecja | 14 | ||
2 | Olle Nygren | Szwecja | 12 | ||
3 | Stig Pramberg | Szwecja | 11 | ||
4 | Jim Gregory | Wielka Brytania | 11 | ||
5 | Leif Basse Hveem | Norwegia | 11 | ||
6 | Bo Andersson | Szwecja | 11 | ||
7 | Sune Karlsson | Szwecja | 9 | ||
8 | Fritz Dirtl | Austria | 7 | ||
9 | Josef Kamper | Austria | 7 | ||
10 | Ron Phillips | Wielka Brytania | 6 | ||
11 | Göte Olsson | Szwecja | 6 | ||
12 | Ken McKinlay | Wielka Brytania | 5 | ||
13 | Sven Skoglund | Szwecja | 5 | ||
14 | Edvin Fredriksen | Norwegia | 2 | ||
15 | Tony Lewis | Wielka Brytania | 2 | ||
16 | Kiehn Berthelsen | Dania | 0 | ||
Awans: 8 do rundy interkontynentalnej
Uwaga! Edvin Fredriksen z Norwegii zastąpił Tinusa Metzelaara z Holandii
Runda Interkontynentalna
Rozgrywano 12 eliminacji na torach brytyjskich. Wystąpili 96 zawodników.
Tabela → brak danych
Awans: 62 do rundy mistrzowskiej.
Runda mistrzowska
Rozgrywano 10 eliminacji na torach brytyjskich.
Awans: 16+2 do Finału Światowego
Finał Światowy
- 18 września 1952 r. (czwartek), Londyn - Stadion Wembley
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Jack Young | Australia | 14 | (3,3,3,3,2) | |
2 | Freddie Williams | Walia | 13 | (3,2,3,2,3) | |
3 | Bob Oakley | Wielka Brytania | 12 | (3,3,2,1,3) | |
4 | Ronnie Moore | Nowa Zelandia | 10 | (2,2,3,u,3) | |
5 | Arthur Payne | Australia | 9 | (0,1,2,3,3) | |
6 | Dan Forsberg | Szwecja | 9 | (2,3,1,3,u) | |
7 | Dick Bradley | Wielka Brytania | 9 | (3,2,3,1,0) | |
8 | Jeff Lloyd | Wielka Brytania | 7 | (2,2,0,2,1) | |
9 | Arthur Forrest | Wielka Brytania | 7 | (1,1,0,3,2) | |
10 | Henry Long | Południowa Afryka | 7 | (1,0,2,2,2) | |
11 | Brian Crutcher | Wielka Brytania | 6 | (1,3,1,0,1) | |
12 | Split Waterman | Wielka Brytania | 6 | (2,1,0,1,2) | |
13 | Graham Warren | Australia | 5 | (0,1,1,2,1) | |
14 | Derek Close | Wielka Brytania | 4 | (1,0,2,0,1) | |
15 | Cyril Roger | Wielka Brytania | 2 | (0,w,1,1,0) | |
16 | Ron How | Wielka Brytania | 0 | (0,d,0,0,0) | |
rez. Leif Basse Hveem | Norwegia | ns | |||
rez. Trevor Redmond | Nowa Zelandia | ns | |||
Wielka Brytania |
Uwaga! Dan Forsberg z Szwecji zastąpił w finale Berta Rogera z Wielkiej Brytanii.