Grzegorz z Cerchiary: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
skrót myślowy |
tak to jest jak wolisz mieć datę roczną i korzystasz ze źródła, które ma kuriozalny błąd ;) |
||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
Pochodził z zamożnej rodziny z [[Cerchiara di Calabria|Cerchiary]] we włoskiej [[Kalabria|Kalabrii]]{{r|heiligen}}{{r|strzelczyk}}. Wcześnie poczuł powołanie i wstąpił do wspólnoty klasztornej w pobliżu rodzinnej miejscowości, z czasem zostając jej przełożonym{{r|strzelczyk}}. Zdobył sobie sławę jako pobożny asceta i cudotwórca{{r|heiligen}}{{r|strzelczyk}}. Zgodnie z legendą w czasie najazdu arabskiego wyszedł naprzeciw najeźdźcom, zniósł wyszukane tortury jakim poddano go w celu zdobycia informacji o miejscu ukrycia skarbów klasztornych, a na końcu uzdrowił dwóch swoich oprawców{{r|strzelczyk}}. |
Pochodził z zamożnej rodziny z [[Cerchiara di Calabria|Cerchiary]] we włoskiej [[Kalabria|Kalabrii]]{{r|heiligen}}{{r|strzelczyk}}. Wcześnie poczuł powołanie i wstąpił do wspólnoty klasztornej w pobliżu rodzinnej miejscowości, z czasem zostając jej przełożonym{{r|strzelczyk}}. Zdobył sobie sławę jako pobożny asceta i cudotwórca{{r|heiligen}}{{r|strzelczyk}}. Zgodnie z legendą w czasie najazdu arabskiego wyszedł naprzeciw najeźdźcom, zniósł wyszukane tortury jakim poddano go w celu zdobycia informacji o miejscu ukrycia skarbów klasztornych, a na końcu uzdrowił dwóch swoich oprawców{{r|strzelczyk}}. |
||
W 982 roku poznał przebywającego wówczas w Italii cesarza [[Otton II (cesarz rzymski)|Ottona II]] i jego małżonkę [[Teofano (cesarzowa rzymska)|Teofano]]. Za namową władcy opuścił Cerchiarę i wraz z trzema towarzyszami udał się do [[Rzym]]u, gdzie na [[Wyspa Tyberyjska|Wyspie Tyberyjskiej]] zbudował kapliczkę pod wezwaniem Zbawiciela{{r|strzelczyk}}. W |
W 982 roku poznał przebywającego wówczas w Italii cesarza [[Otton II (cesarz rzymski)|Ottona II]] i jego małżonkę [[Teofano (cesarzowa rzymska)|Teofano]]. Za namową władcy opuścił Cerchiarę i wraz z trzema towarzyszami udał się do [[Rzym]]u, gdzie na [[Wyspa Tyberyjska|Wyspie Tyberyjskiej]] zbudował kapliczkę pod wezwaniem Zbawiciela{{r|strzelczyk}}. W nieznanym bliżej czasie{{r|strzelczyk}} na prośbę Teofano udał się do Niemiec, gdzie został spowiednikiem małoletniego cesarza Ottona III. W imieniu syna cesarzowa ufundowała dla niego klasztor w Burtscheid pod [[Akwizgran]]em{{r|strzelczyk}}. Zmarł pod koniec 999 roku{{r|heiligen}}{{r|strzelczyk}}. |
||
{{Przypisy|przypisy |
{{Przypisy|przypisy |
||
Wersja z 22:28, 16 maj 2017
 Figura św. Grzegorza z Cerchiary w Burtscheid | |
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
999 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
Grzegorz z Cerchiary, znany też jako Grzegorz z Burtscheidu (zm. 999[1][2]) – święty katolicki, bazylianin, spowiednik cesarza Ottona III.
Pochodził z zamożnej rodziny z Cerchiary we włoskiej Kalabrii[1][2]. Wcześnie poczuł powołanie i wstąpił do wspólnoty klasztornej w pobliżu rodzinnej miejscowości, z czasem zostając jej przełożonym[2]. Zdobył sobie sławę jako pobożny asceta i cudotwórca[1][2]. Zgodnie z legendą w czasie najazdu arabskiego wyszedł naprzeciw najeźdźcom, zniósł wyszukane tortury jakim poddano go w celu zdobycia informacji o miejscu ukrycia skarbów klasztornych, a na końcu uzdrowił dwóch swoich oprawców[2].
W 982 roku poznał przebywającego wówczas w Italii cesarza Ottona II i jego małżonkę Teofano. Za namową władcy opuścił Cerchiarę i wraz z trzema towarzyszami udał się do Rzymu, gdzie na Wyspie Tyberyjskiej zbudował kapliczkę pod wezwaniem Zbawiciela[2]. W nieznanym bliżej czasie[2] na prośbę Teofano udał się do Niemiec, gdzie został spowiednikiem małoletniego cesarza Ottona III. W imieniu syna cesarzowa ufundowała dla niego klasztor w Burtscheid pod Akwizgranem[2]. Zmarł pod koniec 999 roku[1][2].