Dwór obronny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Hiuppo (dyskusja | edycje)
m grafika
Hiuppo (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
Linia 1: Linia 1:
'''Dwór obronny''' to określenie obiektu o cechach mieszkalnych i obronnych, łączącego cechy [[wieża mieszkalna|wieży mieszkalnej]], [[rezydencji typu motte]], [[dwór na kopcu|dworu na kopcu]] i [[zamek|zamku]]. Nazywane często '''zameczkami''' lub mylnie szlacheckimi [[fortalicja]]mi.
'''Dwór obronny''' to określenie obiektu o cechach mieszkalnych i obronnych, łączącego cechy [[wieża mieszkalna|wieży mieszkalnej]], [[rezydencja rycerska typu motte|rezydencji typu motte]], [[dwór na kopcu|dworu na kopcu]] i [[zamek|zamku]]. Nazywane często '''zameczkami''' lub mylnie szlacheckimi [[fortalicja]]mi.


[[Grafika:Szymbark 1.jpg|thumb|250px|Renesansowy dwór obronny w [[Szymbark (województwo małopolskie)|Szymbark]]u]]
[[Grafika:Szymbark 1.jpg|thumb|250px|Renesansowy dwór obronny w [[Szymbark (województwo małopolskie)|Szymbark]]u]]

Wersja z 21:25, 26 paź 2006

Dwór obronny to określenie obiektu o cechach mieszkalnych i obronnych, łączącego cechy wieży mieszkalnej, rezydencji typu motte, dworu na kopcu i zamku. Nazywane często zameczkami lub mylnie szlacheckimi fortalicjami.

Renesansowy dwór obronny w Szymbarku
Późnorenesansowy dwór obronny we wsi Bzie Zameckie

Obiekty tego typu są często mylone z zamkami, ale także mylnie nazywane w przewodnikach są lamusami, spichlerzami czy stodołami. Istnieją też różne rodzaje dworów obronnych: renesansowa rezydencja nazywana kamienicą, zredukowana forma wieżowa (lamus) oraz kasztel (łac. Castellum).

Podstawowe cechy wyróżniające dwory obronne to:

  • kilkukondygnacyjny budynek murowany, co najmniej składający się z piwnicy i piętra, zbudowany na planie prostokąta lub kwadratu i pozbawiony dziedzińca,
  • wysoki, czterospadowy dach, czasem otoczony attyką (np. Szymbark, Frydman),
  • grube mury, często przekraczające metr grubości, czasem podparte przyporami,
  • na parterze budynku znajdują się małe okienka i strzelnice kluczowe, okna i drzwi posiadają kamienne obramowania (czasem wejście prowadzi przez portal),
  • wieże lub wieżyczki, często w narożach bryły budynku (np. Żuków), ale niekoniecznie,
  • sklepienia kolebkowe w dolnych kondygnacjach,
  • sala reprezentacyjna na piętrze, często posiadająca zdobiony belkowy strop drewniany.

Budynki tego typu wznoszone głównie były w okresie XIV-XVI wieku i były to zazwyczaj siedziby bogatszych rodów rycerskich. Utraciły swoje znaczenie wraz z rozwojem artylerii, a w związku z trudnościami z ogrzewaniem tak grubych murów, ich właściciele z czasem przenieśli się do wygodniejszych dworów i pałaców.

Literatura

  • Leszek Kajzer, "Archeologiczny rodowód dworu", Łódź 1988
  • Teresa Jakimowicz, "Dwór murowany w Polsce w XVI wieku", Warszawa-Poznań 1979.
  • Juliusz Marszałek, "Katalog grodzisk i zamczysk w Karpatach", Warszawa 1993.
  • S. Kołodziejski, "Średniowieczne rezydencje obronne możnowładztwa na terenie województwa krakowskiego", Kraków 1994.
  • A. Nierychlewska, "Budownictwo obronne powiatu radomskiego w okresie od XIII do XVIII wieku", Radom 2002.

Linki zewnętrzne