Katastrofa lotnicza na Ławicy (1977): Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Historia Poznania"; Dodano kategorię "Historia Poznania po 1945" za pomocą HotCat |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
* Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi<ref>Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945-2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419</ref> |
* Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi<ref>Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945-2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419</ref> |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 19:10, 21 sty 2018
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Rodzaj zdarzenia |
zderzenie samolotu z ziemią |
Data | |
Godzina |
8:17 |
Ofiary śmiertelne |
8 osób |
Położenie na mapie [[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Położenie miejsca katastrofy na mapie|]] {{{opis mapy}}} |
Katastrofa lotnicza na Ławicy miała miejsce 14 lutego 1977 roku o godz. 8:17. Zginęło w niej 3 członków załogi oraz 5 pasażerów – wysokich rangą oficerów Wojsk Lotniczych PRL.
Przebieg katastrofy
Samolot An-2 wystartował w kierunku na Warszawę zaraz po godz. 8, w trudnych warunkach atmosferycznych. Na pokładzie znajdowała się komisja Dowództwa Wojsk Lotniczych, mająca dokonać przeglądu lotniska w Warszawie. Po wykonaniu lotu w lewym kręgu, na wysokości 400 m załoga uznała, że wobec warunków atmosferycznych wykonanie zadania jest niemożliwe. O godz. 8:09 pilot zameldował, że wraca na lotnisko, a o godz. 8:17 nastąpiło zderzenie maszyny z ziemią. Katastrofy nikt nie przeżył.
Przyczyny katastrofy
Za przyczyny katastrofy uznano:
- niedopuszczalne przechylenie samolotu w czasie zajścia do lądowania, spotęgowane włączeniem trymera lotek w kierunku przechylenia,
- niewłaściwe dowodzenie załogą,
- wykonanie zajścia do lądowania w trudnych warunkach atmosferycznych, bez wykorzystania środków radiotechnicznych.
Ofiary katastrofy
- ppłk Henryk Wiktor Bełżek – oficer Oddziału Organizacji i planowania Szefostwa Wojsk Łączności i Radiolokacyjnego Ubezpieczania lotów
- sierż. sztab. Franciszek Gierwazik – technik pokładowy, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
- ppłk pil. inż. Hieronim Jerzak – starszy inspektor Zarządu Szkolenia Lotniczego Dowództwa Wojsk Lotniczych
- kpt. mgr inż. Marek Kozłowski
- ppłk pil. inż. Mieczysław Piętowski – starszy inspektor Zarządu szkolenia Lotniczego Dowództwa Wojsk Lotniczych
- płk dypl. pil. Józef Piorun – starszy oficer Wydziału Planowania Operacyjnego Sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych
- Wojciech Rzepka – II pilot, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
- Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi[1]
Przypisy
- ↑ Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945-2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419