Anton Malloth: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
m drobne techniczne |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W 2001 dzięki materiałom dostarczonym przez [[Republika Czeska|Republikę Czeską]] został skazany przez sąd w [[Monachium]] na dożywocie za morderstwo w 1943 r. oraz usiłowanie morderstwa dwóch [[żyd]]owskich więźniów. Sąd uznał, że Malloth wielokrotnie strzelał do więźnia, który podczas robót w polu próbował ukraść kalafior oraz zatłukł pałką innego, który po powrocie z pracy nie zameldował się u niego. |
W 2001 dzięki materiałom dostarczonym przez [[Republika Czeska|Republikę Czeską]] został skazany przez sąd w [[Monachium]] na dożywocie za morderstwo w 1943 r. oraz usiłowanie morderstwa dwóch [[żyd]]owskich więźniów. Sąd uznał, że Malloth wielokrotnie strzelał do więźnia, który podczas robót w polu próbował ukraść kalafior oraz zatłukł pałką innego, który po powrocie z pracy nie zameldował się u niego. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 08:58, 30 sie 2018
Anton Malloth (ur. 13 lutego 1912 w Innsbrucku, zm. 31 października 2002 w Straubingu) - niemiecki zbrodniarz wojenny, członek SS.
Życiorys
W czasie II wojny światowej strażnik więzienia Gestapo w Theresienstadt w Czechach. Po zakończeniu wojny ukrywał się u teściów w Austrii. Po aresztowaniu w 1948 czeski wymiar sprawiedliwości zażądał jego ekstradycji oskarżając go o dopuszczanie się mordów na więźniach i znęcanie się nad nimi[1]. W 2000 r. został osadzony w monachijskim areszcie. W 2001 dzięki materiałom dostarczonym przez Republikę Czeską został skazany przez sąd w Monachium na dożywocie za morderstwo w 1943 r. oraz usiłowanie morderstwa dwóch żydowskich więźniów. Sąd uznał, że Malloth wielokrotnie strzelał do więźnia, który podczas robót w polu próbował ukraść kalafior oraz zatłukł pałką innego, który po powrocie z pracy nie zameldował się u niego.
Przypisy
- ↑ Oliver Schröm, Andrea Röpke, Cicha Pomoc dla nazistów. Tajna działalność byłych SS-manów i neonazistów Replika Zakrzewo 2015, s.79.