Heinz Jost: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m bot poprawia: tą → tę |
m . |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|zawód = oficer [[Schutzstaffel|SS]] i policji |
|zawód = oficer [[Schutzstaffel|SS]] i policji |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
|commons = Heinz Jost |
|commons = Category:Heinz Jost |
||
|www = |
|www = |
||
}} [[Plik:Otto-Ohlendorf-Heinz-Jost.jpg|thumb|[[Otto Ohlendorf]] i Heinz Jost (z prawej) [[9 lutego]] [[1948]] w [[Norymberga|Norymberdze]] podczas procesu]] |
}} [[Plik:Otto-Ohlendorf-Heinz-Jost.jpg|thumb|[[Otto Ohlendorf]] i Heinz Jost (z prawej) [[9 lutego]] [[1948]] w [[Norymberga|Norymberdze]] podczas procesu]] |
||
Wersja z 11:06, 28 kwi 2019
 Heinz Jost podczas procesów norymberskich | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lipca 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1964 |
| Zawód, zajęcie |
oficer SS i policji |
Heinz Jost (9 lipca 1904 w Holzhausen w Hesji, 12 listopada 1964 w Bensheim w Hesji) – zbrodniarz wojenny, wysoki oficer SS i policji (ostatni znany stopień: SS-brigadeführer i generał-major policji).
Jost był członkiem NSDAP od 1928 oraz członkiem SS (nr 36243). Studiował prawo. W 1933 był dyrektorem policji w Gießen, w 1934 został powołany do SD w stopniu SS-sturmbannführera jako konfident w Niemieckim Froncie Pracy w SS-owskim Urzędzie Wyższych Uczelni w Gießen (SS-Hochschulamt). W 1936 został kierownikiem Urzędu Kontrwywiadu w Głównym Urzędzie SD i referatu Wehrmachtu oraz Obrony Rzeszy w Głównym Urzędzie Policji Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rzeszy. Kierował nimi do 1939. Podczas kampanii wrześniowej był członkiem tzw. Sztabu Heydricha, kierującego poczynaniami policji bezpieczeństwa i SD w zajmowanej Polsce. Od 28 września 1939 do 22 czerwca 1941 był szefem Urzędu VI (zagraniczna służba wywiadowcza) w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy.
W 1942 był szefem grupy operacyjnej A (Einsatzgruppe A) policji bezpieczeństwa i SD, działającej na terytorium Litwy, Łotwy i Estonii oraz na okupowanych ziemiach Związku Radzieckiego z nimi sąsiadującymi. Tym samym był odpowiedzialny za masowe morderstwa popełnione przez tę formację w tym okresie na zajętych terenach. Następnie był dowódcą Sipo i SD obszaru Ostland z siedzibą w Rydze.
W 1948 r. został skazany w procesie grup operacyjnych przez amerykański trybunał wojskowy na karę dożywotniego więzienia, zmniejszoną następnie do 10 lat. Jednak już w 1951 został zwolniony z więzienia na mocy ogólnej amnestii, ogłoszonej przez amerykańskiego Wysokiego Komisarza, McCloya. Później pracował jako radca prawny - specjalista prawa ekonomicznego w zachodnioniemieckich koncernach i wielkich przedsiębiorstwach.
Bibliografia
- Grünberg K., SS-czarna gwardia Hitlera, Książka i Wiedza 1985, s. 170-171, 319, ISBN 83-05-11298-5.
- Alwin Ramme, Służba Bezpieczeństwa SS, Brygida Jodkowska (tłum.), Eugeniusz Stanczykiewicz, Warszawa: MON, 1984, s. 57, 118, 269, 278-279, ISBN 83-11-07070-9, OCLC 830233885.
- Biografia na niemieckojęzycznej Wikipedii[potrzebny przypis].