Noctilucales

Noctilucales to rząd protistów należących do gromady bruzdnic. Ich charakterystyczną cechą jest produkowanie światła po podrażnieniu komórki (bioluminescencja).

Charakterystyka

Noctilucales

Błędne wartości parametrów: | domena = Eukarionty | supergrupa = Alveolata | królestwo = Protisty Na ich podstawie nie jestem w stanie ustalić prawidłowo kolorystyki szablonu.
Systematyka
Domena	Eukarionty
Supergrupa	Alveolata
Królestwo	Protisty
Gromada	Bruzdnice
Rząd	Noctilucales
Gatunek	Noctiluca scintillans
Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}}

{{Takson infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | opis grafiki = | nazwa łacińska = | grafika = | synonimy = Nieznane pola: "łacina", "systematyka_ref", "status" oraz "obrazek".

Klasa Noctiluciphyceae obejmuje trzy rodziny anormalnych dinoflagelatów, czyli bruzdnic (Noctilucaceae, Leptodiscaceae i Kofoidiniaceae), którym brakuje, przynajmniej w niektórych stadiach życia, typowych postaci dinoflagelatycznych, takich jak wiskozowa poprzeczna wić lub skondensowane chromosomy. Różnią się one od większości innych tym, że dojrzała komórka jest diploidalna, a jej jądro nie wykazuje organizacji dinokariotycznej. Komórki te są bardzo duże, o średnicy od 0,2 do 2 milimetrów i są wypełnione dużymi prężnymi wakuolami.

Szczególną cechą kilku rodzajów noctilucoidów, takich jak Noctiluca, Spatulodinium i Abedinium, jest obecność wysoce ruchliwej macki brzusznej, której brakuje w typowych dinoflagelatach i innych alweolatach. Macka Noctiluca porusza się powoli, w cyklu skurczowo-relaksacyjnym, pomagającym w zdobyciu pożywienia. Jest on wykorzystywany tylko do przenoszenia zdobyczy, takiej jak plankton, do cytostomu znajdującego się u jej podstawy. Wszystkie Noctilucales mają wspólne pasma cytoplazmatyczne, które rozciągają się promieniowo od jądra do błony. Są zaangażowane w poruszanie się, krótkotrwałe zmiany kształtu i złożony proces ontogenetyczny tych organizmów.

Rozmnażanie

Noctilucales rozmnażają się głównie poprzez rozszczepienie binarne (rozdzielenie komórki na dwa ciała) lub wielokrotne rozszczepienie (rozdzielenie komórki na więcej niż dwa ciała). Wielokrotne rozszczepienie obejmuje procesy podziału mejozy i mitozy i powoduje wytwarzanie licznych ruchliwych rojów, które wyrastają z komórki macierzystej.

Morfotyp

Niedojrzały morfotyp ma dwie zróżnicowane wici, w tym jedną, podobną do wstążki poprzeczną grudkę, a także bruzdę. Dojrzały morfotyp, który również utrzymuje te morfologiczne cechy dinoflagellatu, ma promieniujące skurczowe włókienka z regionu okołojądrowego oraz mackę.

Występowanie

Oprócz Noctiluca, który jest łatwo dostępny i rozpowszechniony w eutroficznych wodach przybrzeżnych wielu kultur, inne noctilucoidy występują od tropikalnego, do ciepłego i umiarkowanego środowiska oceanicznego.

Leptodiscaceae

Rodzina Leptodiscaceae jest najmniej znana wśród Noctilucales ze względu na ich delikatność i występowanie w ciepłej wodzie oceanicznej. Ich ciała komórkowe są silnie antero-tylnie spłaszczone z dwustronną symetrią lub z równikowymi rozszerzeniami skrzydłowymi, mogącymi nagle się kurczyć.

Luminescencja

Noctiluca scintillans, potocznie nazywana "iskierką morską"

Pierwszym znanym i zarazem najczęstszym dinoflagellatem jest Noctiluca scintillans, zwany także N. miliaris bądź „iskierka morska”. Jest wolno żyjącym, zamieszkującym morze gatunkiem dinoflagellatu, który wykazuje zaburzenie bioluminescencji. Jest ona wytwarzana w cytoplazmie tego jednokomórkowego protisty, w wyniku reakcji lucyferyna-lucyferaza w tysiącach sferycznie ukształtowanych organelli, zwanych scyntylonami. Duże kwiaty iskierki morskiej postrzegane są czasem jako migoczące światła na oceanie, znane jako efekt mlecznego morza.