Władysław Sławny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
m →Bibliografia: aktualizacja linku - dodano zarchiwizowany |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
# {{cytuj pismo|autor=Grzegorz Klatka|tytuł=Koniec Świata.|czasopismo=Fotografia|wolumin=nr 33/2010 |strony=107|url=http://fotografiapro.pl/artykul_7.htm}} |
# {{cytuj pismo|autor=Grzegorz Klatka|nazwisko=|imię=|tytuł=Koniec Świata.|czasopismo=Fotografia|wolumin=nr 33/2010 |strony=107|data=|wydawca=|miejsce=|issn=|url=http://web.archive.org/web/20120911060158/http://www.fotografiapro.pl/artykul_7.htm}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
Wersja z 11:24, 21 sie 2019
Władysław Sławny (ur. w 1907 roku w Nowym Korczynie, zm. w Paryżu w 1991 roku) – polski fotografik.
Życiorys
W wieku 12 lat zainteresował się fotografią i sam skonstruował swój pierwszy aparat fotograficzny. Porzucił szkołę przed maturą i wyjechał do Paryża. Tam pracował jako fotograf prasowy i związał się ze środowiskiem lewicowym. Jego zdjęcia były publikowane w magazynach „Vu” i „Regards”.
Na początku II wojny światowej zaciągnął się do Armii Polskiej we Francji. Jako żołnierz Brygady Strzelców Podhalańskich walczył w bitwie o Narwik.
Po wojnie pracował w Paryżu dla „Gazety Polskiej”, adresowanej do licznych polskich emigrantów przebywających we Francji. Nawiązał kontakty z polskimi intelektualistami mieszkającymi w Paryżu. W 1950 przybywa do Warszawy i zostaje kierownikiem działu fotograficznego nowego czasopisma Świat. Wraz z nim pracują tam m.in. Jan Kosidowski, K. Jarochowski i W. Prażuch. W tym okresie „Świat” staje się miejscem spotkań znanych fotografików z zagranicy (m.in. Henri Cartier-Bresson, Willy Ronis).
W 1957 wraca do Paryża i pracuje w polskojęzycznym czasopiśmie „Tygodnik Polski”. Robi dla niego liczne reportaże na temat wszystkiego, co we Francji ma związek z Polską (życie emigrantów, francuscy sportowcy polskiego pochodzenia, piosenkarze udający się z tournée do Polski, polscy artyści, uczeni czy politycy przyjeżdżający do Francji). Pracuje również dla malarza Jeana Dubuffeta i jego kolekcji Art Brut.
W wieku 70 lat przechodzi na emeryturę, ale nie przestaje fotografować – przede wszystkim zieleń i drzewa. Umiera w Paryżu w 1991.
Bibliografia
- Grzegorz Klatka. Koniec Świata.. „Fotografia”. nr 33/2010. s. 107.