Kārsava: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Happa (dyskusja | edycje)
uzupełnienie
Happa (dyskusja | edycje)
usunąłem podwójny przypis
Linia 40: Linia 40:
<ref name=RA>{{AftanazyDzieje |tom = 3 |rozdział = Małnów| s = 330–331}}</ref>
<ref name=RA>{{AftanazyDzieje |tom = 3 |rozdział = Małnów| s = 330–331}}</ref>
}}
}}

== Linki zewnętrzne ==
* {{SgKP|IV|423|Korsówka}}


{{Gmina Kārsava}}
{{Gmina Kārsava}}

Wersja z 08:00, 13 kwi 2020

Kārsava
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Łotwa

Gmina

Kārsava

Prawa miejskie

1928

Populacja (2016)
• liczba ludności
• gęstość


2210 [1]
566,7 os./km²

Nr kierunkowy

+371 57

Kod pocztowy

LV-5717

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kārsava”
Ziemia56°47′N 27°40′E/56,783333 27,666667

Kārsava wymowa (niem. Karsau, ros. Корсовка, dawniej pol. Korsówka) – miasto we wschodniej Łotwie.

Znajduje się tu stacja kolejowa Kārsava, położona na linii dawnej Kolei Warszawsko-Petersburskiej.

W Korsówce w XVIII i XIX wieku była siedziba właścicieli rozległych dóbr Małnów o powierzchni 10 410 dziesięcin ziemi będących dziedzictwem rodziny Szadurskich herbu Ciołek. Znajdował się tu obszerny dwór znany jedynie z opisu Edwarda Chłopickiego z 1873 roku[2][3][4].

Majątek Małnów został opisany w 3. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[5].

Przypisy

  1. «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā»
  2. Korsówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 423.
  3. Małnów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 426.
  4. Korsówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 128.
  5. Małnów, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 3: Województwo trockie, Księstwo Żmudzkie, Inflanty Polskie, Księstwo Kurlandzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, s. 330–331, ISBN 83-04-03947-8, ISBN 83-04-03701-7 (całość).